Читать книгу Fizjologia wysiłku i treningu fizycznego - Группа авторов - Страница 41

W czasie wysiłku statycznego włókna mięśniowe zwiększają swoje napięcie, lecz nie skracają się. Powoduje to stały ucisk na sąsiadujące naczynia tętnicze i żylne. Już przy sile skurczu równej 25–30% siły maksymalnej są zaciskane naczynia żylne. Uniemożliwia to odpływ krwi żylnej. Natomiast naczynia tętnicze są zamykane przy sile skurczu powyżej 60–70% siły maksymalnej. Zmiany w układzie krążenia w czasie wysiłków statycznych nie zależą od zapotrzebowania mięśni na tlen. Wysiłki statyczne powodują znaczne wzrosty częstości skurczów serca, objętość wyrzutowa zaś nie ulega zmianie. Rośnie zarówno ciśnienie tętnicze skurczowe, jak i rozkurczowe. Przyczyną wzrostu ciśnienia tętniczego jest wzrost objętości minutowej spowodowany wzrostem częstości skurczów serca przy niezmienionym lub nawet zwiększonym oporze naczyniowym. Przyczyną wzrostu częstości skurczów serca i wzrostu oporu naczyniowego jest wzrost napięcia układu nerwowego współczulnego. Układ ten jest pobudzany przez informacje docierające z metaboreceptorów mięśniowych. Pobudzane są one przez gromadzące się metabolity w kurczącym się, a równocześnie pozbawionym dopływu i odpływu krwi mięśniu.