Читать книгу Fizjologia wysiłku i treningu fizycznego - Группа авторов - Страница 42

Wysiłek zwiększa objętość minutową prawej komory, a w następstwie przepływ krwi przez płuca. Układ krążenia płucnego jest zbiornikiem niskociśnieniowym (objętościowym). Naczynia płucne są rozciągliwe. Bardzo słabo reagują na wzrost napięcia układu współczulnego. W krążeniu płucnym nie ma naczyń oporowych. W czasie wysiłku wzrasta objętość wyrzutowa prawej komory, co zwiększa ciśnienie krwi w tętnicy płucnej. Stopień tego wzrostu łagodzi spadek oporu w naczyniach płucnych. Przyczyną spadku oporu jest rekrutacja nowych naczyń włosowatych oraz rozciąganie ścian naczyń czynnych. W czasie wysiłku wzrasta ciśnienie w naczyniach włosowatych obszaru płucnego, co zwiększa objętość przesączu z przestrzeni wewnątrznaczyniowej do przestrzeni pozanaczyniowej. Przesącz ten dostaje się do naczyń limfatycznych. Wzrost odpływu limfy jest proporcjonalny do wzrostu przepływu płucnego. Naczynia limfatyczne w płucach mają ogromną rezerwę, co zapobiega przesączaniu się wody do światła pęcherzyka.

W czasie wysiłku prężność tlenu we krwi żylnej jest mniejsza, a prężność dwutlenku węgla większa niż w spoczynku. Oznacza to, że pomimo przyspieszonego przepływu krwi przez łożysko płucne musi być pobrane więcej tlenu i wydalone więcej dwutlenku węgla. Wzrost płucnego przepływu krwi oznacza skrócenie czasu wymiany gazowej pomiędzy krwią a powietrzem pęcherzykowym. Jednak czas potrzebny na pobranie tlenu i wydalenie dwutlenku węgla jest tak krótki, że przyspieszony przepływ krwi w czasie wysiłku nie ogranicza zwykle tej wymiany.