Читать книгу АСАРЛАР (II жилд) - - Страница 36

Самарқандда ҳушим қолди,

Мискин кўнгил қушим қолди.

Аҳволимни сўйламаган

На элим, на хешим қолди.

Энди қайга олиб борай

Бу юрагим – куюгимни?

Адо бўлдим ўйлайвериб

Самарқандлик кийигимни.

Бу қандайин умид дерлар,

Юзинг бўлди шувит дерлар.

Оҳ, мен қандай унутайин?

Улар тинмай унут дерлар.

Айтурларки самарқандлик

Ўшал тили асал, қандлик

Ёринг сенга ёр бўлмади,

Сенинг учун хор бўлмади.

Ёр бўлганда – кокилларин

Тарар эди сингилларинг.

Шу кокиллар аро ўйнаб

Юрар эди кўнгилларинг.

Самарқандда ҳушим қолди,

Мискин кўнгил қушим қолди.

Аҳволимни сўйламаган

На элим, на хешим қолди.

Улар мени тергайверар,

Тинмай ўгит бергайверар.

Менинг эса хаёлларим

Самарқандга кетгайверар.

Билмасларки минорлари,

Чироқлари, чинорлари

Аросида ҳушим қолган,

Ўнг келмаган тушим қолган.

Фироғида кўп ғамим бор,

Армон деган тўпламим бор.

Йиллар хазон бўлди, лекин

Бунда менинг кўкламим бор.

Самарқандда ҳушим қолди,

Мискин кўнгил қушим қолди.

Аҳволимни сўйламаган

На элим, на хешим қолди.

Энди қайга олиб борай

Бу юрагим – куюгимни?

Адо бўлдим ўйлайвериб

Самарқандлик кийигимни.