Читать книгу Europejski lider wzrostu - Marcin Piątkowski - Страница 11

Ta książka nie powstałaby bez pomocy wielu osób. Jestem szczególnie wdzięczny profesorowi Grzegorzowi W. Kołodko, który był i jest dla mnie wzorem do naśladowania jeżeli chodzi o kreatywność, mądrość i odwagę w życiu akademickim i poza nim. Możliwość współpracy z nim przez już ponad dwadzieścia lat jest dla mnie prawdziwym zaszczytem. Nie mógłbym marzyć o lepszym przewodniku. Jestem również wdzięczny profesorowi Dale’owi W. Jorgensonowi z Uniwersytetu Harvarda, który pomógł mi doszlifować główne idee przedstawione w tej książce. Nie szczędził mi czasu, pomocy i rad. Wiele mu zawdzięczam.

Chcę także podziękować wszystkim tym, którzy dyskutowali ze mną o książce i dzielili się swoimi komentarzami, sugestiami i pomysłami. Do tego grona należą zwłaszcza: Daron Acemoglu, Kaushik Basu, Olivier Blanchard, Benjamin Braun, Grzegorz Ekiert, Mikołaj Malinowski, Branko Milanović, Robert Millward, Dani Rodrik, Gerard Roland, Michał Safianik, Martin Sandbu, Jacek Tomkiewicz i Grzegorz Wolszczak. Chcę również podziękować Jerzemu Toborowiczowi za pomoc w przygotowaniu danych i rysunków. Jestem też wdzięczny Ośrodkowi Studiów Europejskich na Uniwersytecie Harvarda za goszczenie mnie podczas pisania tej książki.

Osobiście chciałbym podziękować mojej mamie, która ciężko pracowała, żeby samotnie wychować mnie i mojego brata. Miała trudne życie, ale nigdy się nie poddała. To ona sprawiła, że jestem tym, kim jestem. Chcę także podziękować mojemu bratu Maciejowi, który zawsze był przy mnie, udzielając mi wsparcia i dobrych rad oraz dzieląc się swoim poczuciem humoru. Dziękuję również wszystkim moim przyjaciołom – oni wiedzą, kogo mam na myśli – którzy byli ze mną od samego początku. Mam nadzieję, że będą ze mną do końca.

Książkę tę dedykuję moim dzieciom – Alexandrowi, Anais i Lily – z nadzieją, że będą żyły w coraz lepszym świecie i przyczynią się do tego, by był on jeszcze bogatszy, humanitarny i szczęśliwy. Nade wszystko jednak pragnę zadedykować tę książkę mojej żonie Rebece (Beczulce), która zawsze była dla mnie źródłem inspiracji, skłaniała mnie do introspekcji i pobudzała moją wyobraźnię. Dzięki niej stałem się lepszym człowiekiem.