Читать книгу Na własne ryzyko. Ukryte asymetrie w codziennym życiu /OP. MKK/ - Nassim Nicholas Taleb - Страница 30

Przedsiębiorcy w naszym społeczeństwie to bohaterowie. Ponoszą klęski dla nas. Ale dzięki funduszom i obecnym mechanizmom kapitału podwyższonego ryzyka (ang. venture capital) wielu ludzi błędnie branych za przedsiębiorców niczego nie ryzykuje w tym sensie, że ich celem jest albo uzyskanie zapłaty przy sprzedaży firmy, którą pomogli stworzyć komuś innemu, albo „upublicznienie” jej poprzez emisję akcji na giełdzie. Prawdziwa wartość firmy — to, ile zarabia i jej długoterminowe przetrwanie — ma dla nich niewielkie znaczenie. Jest to raczej projekt czysto finansowy, my zaś wykluczamy tę grupę ludzi z klasy „przedsiębiorców” podejmujących ryzyko (tę formę przedsiębiorczości można porównać do sprowadzania na świat ślicznych i nadających się do sprzedaży dzieci, wyłącznie z zamiarem spieniężenia ich w wieku czterech lat). Możemy ich łatwo namierzyć — dysponują umiejętnością sporządzania przekonującego biznesplanu.

Firmy, gdy wypadną ze strefy przedsiębiorczości, zaczynają gnić. Jednym z powodów, dla których korporacje wykazują wskaźnik śmiertelności taki jak u pacjentów z rakiem, jest czasowy przydział obowiązków. Gdy zmienisz obowiązki — lub, jeszcze lepiej, firmę — możesz wreszcie wyrazić odpowiedź na temat poważnego ryzyka, coś w stylu Boba Rubina: „To już nie jest mój problem”. To samo dzieje się, gdy wyprzedajesz, więc pamiętaj, że:

Umiejętności tworzenia różnią się od tych potrzebnych przy sprzedaży.