Читать книгу 2020 нче ел. Шигырь. Том 4. Стихи - Рузил Фазлыев - Страница 23

Суга килә коеларга,

Чиләкләр көянтәдә…

Башкасына кыюлык юк,

Карашлар иярсәдә…

Күңелдә уянган хисләргә,

Ирек куярга баздым.

Өйдә утырып ялгызым,

Шигырь юллары яздым.

Үткән чактса урамнардан,

Безнен өй турларыннан…

Өмет – караш озатсада,

Шулардан узмаганнар.

Кайта судан матур атлап,

Мин эзләреннән барам.

Сөйкемле атлауларына,

Карап омсынып калам.

Әллә борылып карады…

Серле карашы белән…

Күзләвемне тәрәзә аша,

Карап торганны белгән…

Тойдым шунда күңелемдә,

Олы хиснең ләззәтен.

Шушы булгандыр беренче,

Оялчан мәхәббәтем…