Читать книгу 2020 нче ел. Шигырь. Том 4. Стихи - Рузил Фазлыев - Страница 41

Кемнәр аны үлчи ала микән,

Кемнәр бара ала өлгереп.

Артта калыр кебек бик еракта,

Кичәгечә барса көн күреп…

Кайчан гына атта бик шәп иде,

Барыр җиргә алап барырга.

Машиналар хәзер җитешәлмый,

Уңнан сулга алып салырга…

Җитез тәгәрмәчләр тәгәриләр,

Ләкин вакыт hәрчак алдарак.

Вертолетлы булып алалсаңда,

Вакыт көчен булмый алдалап.

Артык эшләр, артык авыр йөкләр,

Кешеләрне тыя, тышаулый…

Ул каядыр ашыгуын белә,

Артта каласына ышанмый…

Замананың үзе законнары,

Үзгәртмидер әле тизлеген.

Аңлый алмый кеше күңелләре,

Кимеп бара торган тизлеген…