Читать книгу Insulinooporność - Tomasz Zajbt - Страница 18

Je­stem wła­ści­cie­lem mod­nej re­stau­ra­cji. Pro­wa­dzę ją ra­zem z żoną od prze­szło 20 lat. Re­stau­ra­cja jest moim pierw­szym do­mem, spę­dzam w niej oko­ło 16 go­dzin dzien­nie. Wy­da­wa­ło mi się, że mój spo­sób od­ży­wia­nia to naj­zdrow­sza die­ta na świe­cie. W re­stau­ra­cji ja­dam śnia­da­nia, obia­dy i ko­la­cje. Aby go­ście byli za­do­wo­le­ni, sam dbam o ja­kość pro­duk­tów.

Moja żona usta­la menu w re­stau­ra­cji i obo­je by­li­śmy prze­ko­na­ni, że jemy smacz­nie i zdro­wo. Kie­dy zdia­gno­zo­wa­no u mnie nad­ci­śnie­nie, le­karz kar­dio­log po­sta­no­wił wy­ko­nać bar­dzo szcze­gó­ło­we ba­da­nia. Za­nie­po­ko­ił go mój duży ob­wód pasa (co tu dużo mó­wić – to po pro­stu brzuch re­stau­ra­to­ra). Po se­rii ba­dań usły­sza­łem: „Pa­nie Ar­tu­rze, jest pan na naj­lep­szej dro­dze do za­wa­łu. Je­śli nic pan nie zro­bi ze swo­ją in­su­li­no­opor­no­ścią i cho­le­ste­ro­lem, to roz­wi­nie się u pana cu­krzy­ca i jej po­wi­kła­nia”.

Pro­sty prze­kaz le­ka­rza za­dzia­łał na mnie tak, że przez cały ty­dzień, by zmniej­szyć cho­le­ste­rol, pi­łem tyl­ko kawę i ja­dłem obia­do­ko­la­cję. W nie­zro­zu­mia­ły dla mnie spo­sób przy­ty­łem 2 ki­lo­gra­my.

Żona prze­ra­żo­na moim sta­nem przez na­stęp­ny ty­dzień ży­wi­ła mnie tyl­ko pa­ro­wa­ny­mi wa­rzy­wa­mi i twa­ro­giem. Na sku­tek ta­kie­go je­dze­nia sła­nia­łem się na no­gach i nie mia­łem siły pra­co­wać. Jaz­da sa­mo­cho­dem w kor­kach, w stre­sie po­wo­do­wa­ła u mnie tak sil­ne bóle gło­wy i osła­bie­nie, że ba­łem się pro­wa­dzić. Cho­dzi­łem cały czas głod­ny i my­śla­łem tyl­ko o tym, kie­dy bę­dzie na­stęp­ny po­si­łek. Cała ta sy­tu­acja spo­wo­do­wa­ła, że mu­sia­łem po­szu­kać dla sie­bie in­ne­go roz­wią­za­nia – prze­cież ży­cie nie może się krę­cić tyl­ko od śnia­da­nia do obia­du i od obia­du do ko­la­cji. Po­sta­no­wi­łem pójść do spe­cja­li­sty. Die­te­tyk wszyst­ko zmie­nił. Dziś in­su­li­no­opor­ność mam pod kon­tro­lą.

Ar­tur, 62 lata