Читать книгу Insulinooporność - Tomasz Zajbt - Страница 8

Przy­czy­ny in­su­li­no­opor­no­ści są bar­dzo licz­ne, a wie­le z nich nie zo­sta­ło do koń­ca zba­da­nych. Naj­czę­ściej od­po­wia­da za nią oty­łość brzusz­na. Po­nad­to w gru­pie ry­zy­ka znaj­du­ją się oso­by ze wskaź­ni­kiem masy cia­ła, w skró­cie BMI (z ang. Body Mass In­dex), po­wy­żej 25. Wy­stę­po­wa­niu in­su­li­no­opor­no­ści sprzy­ja rów­nież spo­ży­wa­nie wy­so­ko­ka­lo­rycz­nych pro­duk­tów o wy­so­kim in­dek­sie gli­ke­micz­nym, nie­do­sta­tecz­ny wy­si­łek fi­zycz­ny i czyn­ni­ki ge­ne­tycz­ne.

BMI ob­li­cza­my we­dług wzo­ru:

BMI =

masa [kg] wzrost [m2]

War­tość BMI mówi, czy na­sza waga jest pra­wi­dło­wa, czy może mamy nie­do­wa­gę lub nad­wa­gę. Do­bre BMI mie­ści się w prze­dzia­le od 18,5 do 24,9. Po­ni­żej na ry­sun­ku przed­sta­wio­no za­kre­sy war­to­ści BMI.