Читать книгу Вяртанне Ліліт - Юлія Шарова - Страница 36

Не мела ахвоты пра гэта пісаць, але не магу стрымацца. Уявіце сабе: чалавек, якога я ўважала за свайго каханага мужчыну, раптам выкідае мяне з рэчамі! Проста збірае маю валізу і выносіць яе з кватэры. І пагражае міліцыяй, калі я буду ламіцца ў дзверы. Нож у спіну. Перад самымі святамі, калі прагнеш любіць усё чалавецтва!

Я ў шоку, я ў сапраўдным шоку! Той, дзеля каго я кінула многіх сваіх сяброў, памяняла звычкі, наступіла сабе на горла, проста выстаўляе мяне за дзверы. Без тлумачэння прычынаў. А я ўсяго толькі не прыйшла начаваць пасля блогерскай вечарынкі, а раніцай ад мяне крыху патыхала алкаголем (так, мы дарослыя дзяўчынкі і хлопчыкі, мы не абмяжоўваемся мінералкай!).

Мая вера ў чалавецтва і ў мужчын падарваная. Я не буду прыніжацца і прасіцца назад, я вышэйшая за гэта.

UPD: Мо хто пусціць мяне пажыць на пару дзён, пакуль не найму кватэру, га? А то я цяпер сяджу з ноўтам і валізай на вакзале, нават падзарадзіцца няма дзе…