Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 48

My lig en my heil

Here, omdat U my wegkruipplek is,

omdat U vir my lig maak,

is ek nie bang nie.

Vir niemand en niks – hulle kan maar kóm!

Daar was deur die jare heen ’n hele versameling

ellendelinge wat my wou leed aandoen.

Soms het hulle dit reggekry.

Toe het dit seergemaak.

Nou lag ek vir hulle.

Hulle het mos hul eie moeilikheid;

hulle val soms oor hul eie voete

(of is dit U wat hulle pootjie?).

Ek het my vrees vir hulle verloor.

Ek het my Here – en dit is genoeg.

U is genoeg.

Dit sal vir my genoeg wees om in u huis te mag woon,

om dag en nag in u teenwoordigheid te verkeer.

Om eerstehands te kan sien wie U vir my is.

Dat ek in stilte daaroor kan nadink

en in die gewydheid hieroor besin:

Die Here is my lig en my heil.

Daarom vra ek, smeek ek U:

Gooi u huis se deure vir my oop.

Laat dit vir my die tuiste word

waarna ek smag, die vastigheid

waarsonder ek nie kán nie.

Só sal ek kan neerkyk

op hulle wat my haat.

En van hier sal almal my kan hoor as ek dié noot

met die onwrikbare suiwerheid van ’n kleuter vat:

“Kinders van die Here het niks om voor bang te wees!”