Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 57

Om by U te leer

Here, dit het my jare gekos om “leerbaarheid” te verstaan.

Dié woord was onbekend; die idee onbemind:

Ek laat my nie sommer leer nie –

dít weet almal wat met my te doen kry.

Ek het genoeg seergekry;

ek is al te veel kere gekasty

deur meesters en tugmeesters,

goedbedoelendes en kwaadstigters;

sogenaamde slimmes wat my kamma wou “leer”.

Deur skade en skande het ek wys geword.

Ek is ’n grootmens. Ek weet hoe sake staan.

Daarom is dit vir my swaar,

nee, onmoontlik, om ander se raad te aanvaar.

Daarvoor ken ek hulle te goed.

Ek weet genoeg – te veel! –

van die wêreld se “ingeligtes”:

Willie Weetalles en Sarie Slimstorie.

Veel eerder volg ek my eie kop.

En as ek hom stamp, dan moet dit maar so wees.

Volgende keer vaar ek dalk beter.

Net soms, Here – en U is die enigste vir wie ek dit ooit sal sê –

net soms weet ek nie herwaarts of derwaarts nie. Dan is ek dom.

Soos nou.

Nou vra ek U: Leer my, asseblief!

En ek wil dit waag om te vra – omdat dit Ú is –

dat U my sal keer, as dit nodig is. Ja, keer my voor,

as U sien dat ek my te pletter gaan loop.

Stuit my, voordat ek my harde kop stukkend stamp.

Ek het te oud geword om daardie soort beserings te oorleef.

Spreek dan maar die woord, Here.

’n Mens is nooit te oud

om by U te leer nie.