Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 61

U kyk na my

Ek is van kleins af geleer, Here, dat ek na U

moet opkyk wanneer ek hulp soek. Dat ek u aangesig

moet soek wanneer ek in die moeilikheid is.

Dat ek dít mag doen,

bly ’n buitengewone voorreg.

Ek bedoel: Kyk waar is ek,

en kyk waar is U!

En kyk net wié is U …

Maar selfs meer onbegryplik

is dat U na mý kyk. Dat u oë op my gerig,

en u ore op my stem, my sugte, ingestel is.

U het ’n oog vir my hart – my diepste seer

en my mees geheime wense. My vrese.

Ja, U kyk goed na my.

Ek het jonk-jonk geleer dat U my siel hoog ag,

dat U veral dáár kyk. Noukeurig ondersoek instel.

Dít het my nog altyd gepla,

veral omdat ek nooit heeltemal seker was van my siel nie.

Waar is hy? wou ek my afvra.

“Hoe is dit met hom gesteld?” was ’n ander se dringende vraag.

Dan het ek maar iets gemompel –

wat niemand hopelik gehoor en ek nooit geglo het nie.

Maar nou weet ek dat my liggaam, hiérdie lyf,

ook u aandag trek. Dat U juis ook hierna kyk.

Dit stel my gerus: Ek – die hele ek – maak saak.

Ek is dankbaar dat U wat na my liggaam kyk,

ook na my siel omsien.

Alles wat ek het en alles wat ek is, is onder u sorg!

Terwyl U die goddeloses

bloot minagtend aankyk,

hou U my stip dop, u ore gespits.

Soos ’n pa wat waak.