Читать книгу Wolność emocjonalna - Judith Orloff - Страница 59

 Możesz nie mieć kontaktu z własnymi uczuciami.

 Tłumisz w sobie gniew i frustrację.

 Twoim związkom z innymi brakuje głębi i fascynacji.

 Nie robisz nic, co mogłoby zmącić spokój, nie dążysz do emocjonalnego rozwoju.

 W kwestiach ważnych dla związku wolisz unikać konfliktów niż dążyć do konfrontacji.

Wskazówka emocjonalna

Wypracowywanie równowagi

 Zmień swoją postawę, rozpal swój ogień. Aby poczuć się bardziej wolnym i utrzymywać bardziej spontaniczne relacje z innymi, musisz trochę zamieszać w swoim życiu. Oznacza to, że musisz podjąć inicjatywę w kwestii dzielenia się emocjami – nie możesz ograniczać się jedynie do reagowania na emocje innych osób. Jeżeli tego nie zrobisz, twoim związkom zawsze będzie czegoś brakować. Życie toczy się przez cały czas, postaraj się w nie zaangażować. Pamiętaj, że okazywanie emocji jest formą szczodrości, podobnie jak udzielanie innym wsparcia. Wyrażanie emocji wobec swoich najbliższych to krzesanie iskier, które mogą rozpalić pasję u obu stron relacji.

 Uzewnętrzniaj jedno uczucie dziennie. Załóż dziennik, w którym będziesz zapisywał jedno (`nie więcej) uczucie dziennie. Nie owijaj w bawełnę: jesteś wkurzony, jesteś zadowolony, jesteś zakochany. Nieważne, jakie będzie to uczucie – fakt jego spisania powinieneś poczytywać za swój sukces! Następnie podziel się z kimś tym uczuciem, zaryzykuj. Otwórz swoje usta i serce, bądź autentyczny. Powstrzymując się od tłamszenia własnych emocji, zmniejszasz poziom odczuwanego stresu i otwierasz się na emocjonalną komunikację z innymi. Kiedy przyjaciel ofiaruje ci wsparcie, nie odrzucaj go, nawet jeśli jest to zwykłe klepnięcie w ramię, poparte słowami: „Wiem, o czym mówisz, brachu”. Opieranie się przed otrzymywaniem wsparcia od drugiej osoby jest formą tchórzostwa, lęku przed emocjonalnym rozwojem. Przyjęcie postawy obustronnej komunikacji czyni cię bardziej atrakcyjnym i dostępnym dla innych.