Читать книгу Офыкларга карап… = Гляда в даль - Кадыйр Сибгатуллин - Страница 9

Ераклардан килде кара болыт.

Өскә яуды кайгы-хәсрәт булып.

Ил дә зәгыйфь, без дә зәгыйфь идек,

бетүебез түгел микән, дидек.

Болытларны куып үткәрдек без.

Ауган капкаларны күтәрдек без.

Ил дә исән, без дә исән идек,

гомеребез озын икән, дидек.

Ераклардан килде кара болыт.

Тагын яуды кайгы-хәсрәт булып.

Зәһәр булып, хәтәр булып яуды,

ирләр ауды, илләр-җирләр ауды.

Суырды ул безнең җелекләрне,

йотты сөлек кебек егетләрне.

Күкрәкләрне куеп исән калдык,

исән калдык, бик нык сабак алдык.

Сабыр идек, чыдам, түзем идек,

була икән моны җиңеп, дидек,

сытып-изеп, тотып буып кына –

үзеннән дә көчле булып кына.

Канлы иреннәрне тешләдек без,

бөтен аттан артык эшләдек без.

Яумасын дип шул ук кара болыт

балаларга кайгы-хәсрәт булып.

Болытларга безнең яшен әзер.

Бөтен арысланнан көчле хәзер.

Еракта йөр бездән, кара болыт.

Кара болыт, безнең күкне оныт!