Читать книгу Neonatologia - Группа авторов - Страница 37

Najważniejszym zadaniem w leczeniu zaburzeń oddychania jest utrzymanie prawidłowego utlenowania organizmu. Czynnikami wpływającymi na utlenowanie krwi (partial pressure of O₂ in arterial blood – PaO₂) są:

● wentylacja pęcherzykowa;

● rzut serca oraz przepływ krwi przez płuca;

● stopień nasilenia przecieków krwi nieutlenowanej poprzez połączenia naczyniowe w obrębie płuc i poza nimi, głównie przez drożny przewód tętniczy;

● stężenie tlenu w mieszaninie oddechowej (fraction of inspired oxygen – FiO₂);

● stężenie hemoglobiny.

Różne rodzaje zaburzeń wentylacji mają odmienny wpływ na funkcje oddechowo-krążeniowe, prężność gazów oddechowych oraz wyniki leczenia. Noworodek z zaburzeniami oddychania wymaga ścisłej obserwacji, rozpoznania przyczyn, wczesnego skutecznego leczenia oraz monitorowania funkcji życiowych. Symptomatologia kliniczna jest różna w zależności od pierwotnej przyczyny zaburzeń. W różnicowaniu przyczyn należy uwzględnić wiele stanów chorobowych.