Читать книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Группа авторов - Страница 10

Zawał serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI).

Zawał serca bez uniesienia odcinka ST (Non STEMI).

W przebiegu zawału wyróżnia się:

■ zawał bez załamka Q (8–25% chorych z zawałem charakteryzuje się mniejszym obszarem martwicy, ale czterokrotnie większym ryzykiem dorzutu zawału, mniejszą śmiertelnością szpitalną, ale większą śmiertelnością w ciągu roku niż obserwowana w zawale z załamkiem Q, sięgającą 28,5%),

■ zawał z załamkiem Q,

■ szerzenie się zawału,

■ dorzut zawału serca.

Powikłania zawału serca

■ zaburzenia rytmu i przewodnictwa,

■ niewydolność serca (obrzęk płuc, wstrząs),

■ niewydolność mitralna,

■ pęknięcie wolnej ściany lewej komory,

■ pęknięcie przegrody komorowej,

■ tętniak lewej komory,

■ zakrzepy i zatory.

Rozpoznanie

■ na podstawie objawów klinicznych,

■ EKG pozwala na rozpoznanie zawału w 50–80%. W 20–25% EKG wykazuje nieprawidłowości, ale bez zmian typowych; u 15% chorych z zawałem serca obraz EKG może być całkowicie prawidłowy. Seria zapisów EKG potwierdza zawał w 95%.

Zawał bez załamka Q.

Ryc. 4.2

Zawał ściany przednio-bocznej.

Ryc. 4.3

Zawał ściany dolnej.

Ryc. 4.4

Zawał ściany tylnej.

Ryc. 4.5

4.2.1. FARMAKOTERAPIA W ZAWALE MIĘŚNIA SERCOWEGO (MONA)

MORFINA 3–5 mg dożylnie, dawkę można powtarzać co 5 min do dawki 10 mg, pod kontrolą ciśnienia tętniczego, rytmu serca, częstości i głębokości oddechów,

TLEN – 4–5 l/min.

NITROGLICERYNA s.l. 1 tabletka 0,5 mg u chorego bez objawów hipotonii (SABP minimum 100 mmHg), dawkę można powtarzać co 5 min pod kontrolą ciśnienia i częstości rytmu serca,

ASPIRYNA 300 mg.

Uwaga: Obowiązuje unieruchomienie chorego i transport w pozycji leżącej. Wskazane stałe monitorowanie EKG.