Читать книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Группа авторов - Страница 9

Ryc. 4.1.

Okres nasilenia niestabilnej choroby niedokrwiennej serca – IHD (ischemic heart disease) stanowi bezpośrednie zagrożenie zawałem serca oraz nagłym zgonem.

Uważa się, że wysokim ryzykiem wystąpienia zawału i zgonu obciążeni są chorzy z:

■ bólem wieńcowym trwającym ponad 20 min,

■ bólem powikłanym zastojem w płucach do obrzęku płuc włącznie,

■ dławicą z towarzyszącą hipotonią,

■ nowym lub nasilającym się szmerem niedomykalności mitralnej,

■ dławicą spoczynkową współistniejącą z niedokrwiennymi zmianami odcinka ST (obniżenie lub uniesienie ST = lub > 0,1 mV),

■ dławicą i stwierdzonymi jednocześnie zmianami załamka T lub patologicznymi załamkami Q w licznych odprowadzeniach,

■ dławicą w początkowym okresie klasy III i IV,

■ chorzy w wieku ponad 65 lat.

4.1.1. FARMAKOTERAPIA W NIESTABILNEJ CHOROBIE NIEDOKRWIENNEJ SERCA

NITROGLICERYNA s.l. u chorego bez objawów hipotonii (SABP – systolic arterial blood pressure > 100 mmHg). Dawkę można powtarzać co 5–10 min pod kontrolą ciśnienia tętniczego i rytmu serca.

ASPIRYNA 300 mg (przy braku przeciwwskazań).

LEKI PRZECIWBÓLOWE (głównie MORFINA 3–5 mg iv., dawkę 3 mg można powtarzać w odstępach 5–10 min do dawki 10 mg, pod kontrolą częstości i głębokości oddechów, ciśnienia tętniczego, częstości rytmu serca).

TLEN 4–5 l/min.

Uwaga: Transport w pozycji półsiedzącej (pozycja kardiologiczna).