Читать книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Группа авторов - Страница 22

W dalszym ciągu kładzie się nacisk na wykorzystywanie systemów szybkiego reagowania w opiece nad pacjentem, którego stan ulega pogorszeniu, oraz zapobieganie wewnątrzszpitalnemu zatrzymaniu krążenia.

Nadal podkreśla się znaczenie wysokiej jakości uciśnięcia klatki piersiowej z minimalizacją przerw na czas jakiejkolwiek interwencji ALS; zalicza się do tego zminimalizowanie przerw w uciśnięciach klatki piersiowej, aby wykonać defibrylację.

Zaleca się dążenie do stosowania elektrod samoprzylepnych podczas defibrylacji oraz strategię minimalizowania przerw przed defibrylacją.

Dodano nowy rozdział poświęcony monitorowaniu podczas zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych, w którym szczególnie zaakcentowano wykorzystanie wykresu kapnografii w celu potwierdzenia i ciągłego monitorowania położenia rurki dotchawiczej, jakości prowadzonej RKO oraz jako wczesnego sygnału powrotu spontanicznego krążenia (return of spontaneous circulation – ROSC).

Istnieje wiele metod zapewnienia drożności dróg oddechowych podczas RKO. Zalecane jest stopniowanie interwencji z uwzględnieniem czynników związanych z pacjentem oraz umiejętności ratującego.

Zalecenia dotyczące stosowania leków podczas RKO nie uległy zmianie, ale ich rola w poprawie wyników leczenia po zatrzymaniu krążenia nie jest tak jednoznaczna.

Mechaniczne uciskanie klatki piersiowej znajduje zastosowanie w sytuacjach, gdy prowadzenie wysokiej jakości manualnych uciśnięć jest niemożliwe do wykonania.

Ultrasonografia w nagłym zatrzymaniu krążenia (NZK) jest przydatna w rozpoznawaniu jego odwracalnych przyczyn.

Techniki pozaustrojowych zabiegów podtrzymujących życie przewidziane są jako terapia ratunkowa dla wyselekcjonowanej grupy pacjentów, u których standardowe działania ALS są nieskuteczne.