Читать книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Группа авторов - Страница 34

Pięć procent wszystkich pacjentów przyjmowanych na oddziały intensywnej terapii to pacjenci z zaburzeniami świadomości. Definiując świadomość jako: „zdolność do odbierania, rejestrowania i zintegrowanego przetwarzania informacji, a także celowego reagowania na bodźce” rozróżniamy dwa pojęcia – przytomności i świadomości.

Świadomość traktujemy jako zdolność do interaktywnego przeżywania doznań, świadomych działań i przeżyć psychicznych.

Czym zatem jest przytomność? – czuwaniem, potencjalną zdolnością do odbierania bodźców i reagowaniem na nie, ale niekoniecznie zdolnością świadomą. Inaczej mówiąc przytomność jest czysto fizycznym obieraniem i przekazywaniem bodźców przez komórki nerwowe. Stopień zaburzeń przytomności jest bezpośrednio związany z uszkodzeniem poszczególnych pięter układu nerwowego.

Tabela 8.2. Podział zaburzeń świadomości

Śpiączka jest określana, jako stan podobnym do snu, z którego pacjenta nie można wybudzić. Charakteryzuje ją całkowity brak reaktywności na bodźce zewnętrzne. Według GCS o śpiączce mówimy przy punktacji poniżej 9.

Śpiączkę należy różnicować z innymi stanami chorobowymi, w których przebiegu występuje faktyczna lub pozorna niewrażliwość czy brak reakcji na bodźce zewnętrzne (tabela 8.3).

Tabela 8.3. Różnicowanie śpiączek z innymi stanami chorobowymi