Читать книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Группа авторов - Страница 25

W wytycznych przeniesiono nacisk z tradycyjnego poglądu ukierunkowanego na medyczne korzyści, na bardziej zrównoważone podejście, ukierunkowane na pacjenta, podkreślając jego autonomię w procesie terapeutycznym. Służy temu gotowość do wzajemnego zrozumienia pomiędzy pacjentem a pracownikami ochrony zdrowia.

Pomimo faktu, że większość pacjentów, którzy doznali zatrzymania krążenia, nie przeżywa, badania dostarczają dowodów na stałą poprawę odległych wyników leczenia, szczególnie w okolicznościach, w których „formuła przeżywalności” (formula of survival) została skutecznie implementowana.

W szczególnych przypadkach opornego na leczenie zatrzymania krążenia, które w przeszłości kończyłoby się zgonem, korzyści może przynieść leczenie uwzględniające dodatkowe interwencje.

Dalszej poprawy przeżywalności można się spodziewać wraz z wdrożeniem jasnych wskazówek dotyczących rozpoczynania, nierozpoczynania, odstąpienia od resuscytacji i niepodejmowania resuscytacji oraz poprzez identyfikację opornych na leczenie przypadków, w których można skutecznie zastosować zaawansowane interwencje terapeutyczne.

Tradycyjne zasady etyczne zostały przedstawione w kontekście resuscytacji ukierunkowanej na pacjenta.

Zasada autonomii dotyczy respektowania osobistych preferencji pacjenta wyrażonych w przedłożonych wcześniej prawomocnych oświadczeniach woli i oznacza konieczność prawidłowego przekazywania informacji oraz skuteczną komunikację.

Zasada czynienia dobra, w której zawiera się rokowanie, decyzje rozpoczęcia RKO, jej daremność lub konieczność kontynuowania RKO podczas transportu, a także w sytuacjach szczególnych, powinna uwzględniać rozróżnienie pomiędzy nagłym zatrzymaniem krążenia, a spodziewanym zanikiem funkcji serca i czynności oddechowej w przypadku schorzeń w fazie terminalnej.

Zasada nieczynienia krzywdy uwzględnia protokoły DNAR/DNACPR oraz decyzje, kiedy zakończyć lub nie podejmować resuscytacji, również poprzez zaangażowanie pacjenta w proces leczenia, w oparciu o prawomocne oświadczenia woli bądź wyznaczenie jego pełnomocnika w podejmowaniu decyzji.

Zasada sprawiedliwości i równego dostępu do leczenia zakłada unikanie nierównego traktowania.

Europa stanowi konglomerat 47 krajów o odmiennych systemach prawnych, jurysdykcjach, kulturach, religiach i możliwościach ekonomicznych. W odniesieniu do powyższych czynników, kraje europejskie różnie interpretują rekomendacje etyczne w resuscytacji.

Przedstawione w tych wytycznych wyniki badania ankietowego, dotyczące aktualnej praktyki resuscytacji w Europie, wykazały znaczące różnice w podejściu do RKO i do podejmowania decyzji dotyczących końca życia. Udało się zidentyfikować obszary wymagające poprawy, ale podkreślono również korzystny trend, dotyczący wdrażania zasad etycznych.

Uwaga: Istnieje potrzeba ujednolicenia legislacji, jurysdykcji, terminologii oraz praktyki w zakresie etyki resuscytacji i decyzji dotyczących końca życia. Misją ERC i stworzonych przez nią wytycznych jest udział w tym ujednoliceniu.

Nowe regulacje Unii Europejskiej, zezwalające na stosowanie zgody odroczonej ujednolicą i ułatwią prowadzenie badań nad interwencjami ratującymi życie w państwach członkowskich.

Infrastruktura resuscytacji w oparciu o pracę zespołu, a także dokładne i jednolite protokoły resuscytacji oraz audyt interwencji resuscytacyjnych z wykorzystaniem narodowych i międzynarodowych rejestrów, a także wieloośrodkowe badania kliniczne mogą przyczynić się zarówno do poprawy jakości RKO, jak i wyników leczenia pacjentów po zatrzymaniu krążenia.

Zaleca się aktywne zaangażowanie w proces tworzenia kolejnych wytycznych wszystkich zainteresowanych partnerów, tzn. osób publicznych, pacjentów, szczególnie tych, którzy przeżyli zatrzymanie krążenia, ogółu społeczeństwa, a także członków profesjonalnych towarzystw.

Pracownicy ochrony zdrowia są odpowiedzialni za utrzymanie zdobytej wiedzy i umiejętności w zakresie RKO oraz rozumienie zasad etycznych zanim zostaną zaangażowani w realną sytuację, w której będą musieli podejmować decyzje dotyczące resuscytacji.