Читать книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Группа авторов - Страница 29

Osiemdziesiąt pięć procent udarów mózgu spowodowanych jest zmianami na tle niedokrwiennym, pozostałe mają przyczynę krwotoczną. Aby jednoznacznie określić, z jakim patomechanizmem udaru mamy do czynienia, należy wykonać tomografię komputerową (TK), a w wybranych przypadkach – rezonans magnetyczny (NMR).

Najczęstsze przyczyny niedokrwiennego udaru mózgu to: zmniejszenie przepływu krwi przez naczynia mózgowe, spowodowane przez zmiany zakrzepowo-zatorowe na tle miażdżycowym. Blaszka miażdżycowa zwężająca światło naczynia może powodować niedokrwienie lokalne (w zakresie unaczynienia danej tętnicy). U pacjentów z upośledzonym ukrwieniem mózgu do udaru może dojść w wyniku nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego, zmian lepkości krwi, niedokrwistości, zmniejszenia objętości krwi krążącej. Materiał zatorowy zamykający światło naczynia mózgowego może powstać w następstwie migotania przedsionków, wady serca, zawału serca z obecnością skrzeplin przyściennych. W rzadkich przypadkach zator może pochodzić z innych źródeł, np. guzów serca (śluzak przedsionka).