Читать книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Группа авторов - Страница 31
8
WYBRANE STANY ZAGROŻENIA ŻYCIA
8.1. UDAR MÓZGU – POSTĘPOWANIE PRZEDSZPITALNE I WCZESNOSZPITALNE
8.1.2. UDAR KRWOTOCZNY, KRWOTOK MÓZGOWY
OGÓLNE ZASADY POSTĘPOWANIA
ОглавлениеUdar mózgu jest stanem zagrożenia życia i powinien być traktowany przez wszystkie służby medyczne jako wymagający natychmiastowej pomocy oraz szybkiego postępowania według określonych zasad, podobnie jak w ostrym zawale serca.
Każdy chory z podejrzeniem udaru mózgu powinien być jak najszybciej zdiagnozowany w warunkach szpitalnych, a rozpoznanie udaru, niezależnie od nasilenia jego objawów, jest wskazaniem do hospitalizacji na specjalnie do tego celu przeznaczonym oddziale lub pododdziale.
W celu zapewnienia odpowiednio szybkiego postępowania i transportu do szpitala przypadki podejrzane o udar mózgu (każde nagłe wystąpienie osłabienia kończyn, zaburzeń mowy lub innych ogniskowych objawów neurologicznych z towarzyszącymi zaburzeniami świadomości lub bez takich zaburzeń) powinny być zgłaszane bezpośrednio do pogotowia ratunkowego bez konieczności konsultacji z lekarzem rodzinnym (rejonowym).
Zadaniem lekarza lub odpowiednio przygotowanego ratownika medycznego jest:
■ udzielenie pierwszej pomocy (jeśli stan chorego tego wymaga),
■ ocena podstawowych funkcji życiowych (tętno, oddech, ciśnienie),
■ ocena stanu świadomości, nasilenia niedowładu i zaburzeń mowy,
■ przygotowanie dostępu żylnego i powolny wlew zbilansowanych krystaloidów (nie glukozy) lub preparatów koloidalnych, np. HAES, w celu umożliwienia natychmiastowego podania leku, jeśli stan chorego będzie tego wymagał,
■ zawiadomienie szpitala o transporcie chorego z podejrzeniem udaru mózgu,
■ szybki i bezpieczny transport chorego do szpitalnego oddziału ratunkowego (SOR),
■ zastosowanie tlenoterapii (maska tlenowa),
■ w przypadku zaburzeń wentylacji (często pochodzenia ośrodkowego) – mechaniczne wspomaganie oddechu.
Poza przypadkami koniecznymi, w domu chorego i w czasie transportu należy unikać podawania leków, które mogą utrudniać dalsze postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne, np. leków uspokajających i innych psychotropowych, steroidów, leków obniżających ciśnienie, poprawiających metabolizm i przepływ mózgowy.