Читать книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Группа авторов - Страница 40

Padaczka jest zespołem klinicznym, w którym u pacjentów występują nawracające napady padaczkowe. Termin „chory na padaczkę” stosuje się do pacjentów, u których istnieją utrwalone uszkodzenia lub nieodwracalne przyczyny napadów.

Uwaga: Zasady postępowania z pacjentem:

• Ochrona przed obrażeniami ciała.

• Po napadzie ułożenie na boku w celu zapobieżenia aspiracji treści pokarmowej.

• W niepowikłanym napadzie podawanie dożylne leków przeciwdrgawkowych nie jest konieczne.

• Można podać diazepam (Relanium) 5–10 mg powoli iv. (bez rozcieńczenia).

8.3.1. STAN PADACZKOWY

Jest to ciągła aktywność napadowa trwająca dłużej niż 30 min albo co najmniej dwa napady, pomiędzy którymi nie następuje pełne wycofanie się zaburzeń. Może wystąpić zarówno u osób uprzednio zdrowych, jak i u chorych z już rozpoznaną padaczką.

Najbardziej niebezpiecznym i najczęściej występującym stanem padaczkowym są uogólnione drgawki toniczno-kloniczne.

Przyczyny: padaczka (często po przerwaniu leczenia przeciwdrgawkowego), hipoglikemia, hipoksja, zatrucia, urazy czaszkowo-mózgowe, udary naczyniowo-mózgowe, guzy mózgu, odstawienie alkoholu u osoby uzależnionej, zapalenie opon mózgowych i mózgu, rzucawka.

Postępowanie:

1. Zapewnienie podstawowych funkcji życiowych:

■ udrożnienie dróg oddechowych,

■ rozważenie intubacji lub innych metod instrumentalnego udrożnienia dróg oddechowych,

■ wykonanie dostępu dożylnego,

■ pomiar stężenia glukozy we krwi,

■ pomiar tętna i ciśnienia tętniczego.

2. Leki – benzodiazepiny:

■ diazepam (Relanium) 5–10–20 mg iv., można powtórzyć po 10 min 10 mg,