Читать книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Группа авторов - Страница 39

1. Profilaktyka zakrzepicy żył głębokich.

2. Zapobieganie powstawaniu odleżyn. Jest to podstawowa zasada postępowania z pacjentem nieprzytomnym. U osoby nie zmieniającej pozycji ciała po 1 godzinie leżenia powstają warunki do rozwinięcia się odleżyn. W szeroko rozumianej profilaktyce odleżyn należy uwzględnić wielokierunkowe postępowanie, obejmujące:

■ sprzęt profilaktyczny (materace przeciwodleżynowe, nakładki na materace konwencjonalne, podkładki, poduszki),

■ zmianę pozycji ciała co 2 godziny,

■ zachowanie higieny skóry,

■ prawidłowe odżywienie,

■ kinezyterapię,

■ fizykoterapię (biostymulacja laserem, ultradźwięki, diatermia krótkofalowa, stymulacja elektryczna).

3. Rehabilitacja ruchowa – powinna być rozpoczęta jak najwcześniej, od pierwszego dnia wystąpienia śpiączki, jeśli nie ma przeciwwskazań. Kinezyterapia bierna zapobiega przykurczom mięśni i ich zanikom, ograniczeniom ruchomości stawów, porażeniom z ucisku oraz zmniejsza katabolizm białek. Poprawa przepływu w naczyniach wpływa na zmniejszenie obrzęków oraz lepsze ukrwienie skóry i tkanek podskórnych, tym samym zapobiegając powstawaniu odleżyn. Ruch jest jednym z podstawowych elementów prowadzenia profilaktyki zakrzepicy żył głębokich i zatorowości u osób leżących oraz profilaktyki przeciwinfekcyjnej układu oddechowego.

4. Ochrona rogówek (np. komory wilgotne).

5. Odżywianie – powinno uwzględniać zapotrzebowanie energetyczne i jakościowe danego pacjenta. Ze względu na występowanie zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego oraz zmniejszone wchłanianie u pacjenta nieprzytomnego, często karmionego drogą inną niż naturalna, należy stosować odpowiednią dietę oraz leki poprawiające pracę przewodu pokarmowego. Wczesna kinezyterapia bezpośrednio wpływa na poprawę motoryki i ukrwienie przewodu pokarmowego, korzystne jest wczesne rozpoczęcie podawania niewielkich ilości płynów bezpośrednio do przewodu pokarmowego.

6. Profilaktyka przeciwzapalna u pacjentów z oddechem wspomaganym. Głównym celem jest doprowadzenie do takiej poprawy wydolności oddechowej, która pozwoli na jak najszybsze odłączenie pacjenta od respiratora. Dlatego profilaktyka przeciwzapalna powinna być wielokierunkowa i powinna obejmować: kinezyterapię, która ma na celu zapobieganie przykurczom i zanikom mięśniowym; fizjoterapię, której zadaniem jest przede wszystkim wspomaganie usuwania zalegającej wydzieliny z drzewa oskrzelowego (poprzez drenaże ułożeniowe, masaż wibracyjny, oklepywanie klatki piersiowej, odsysanie wydzieliny), oraz farmakoterapię.

7. Przy urazowym uszkodzeniu mózgu po nagłym zatrzymaniu krążenia należy zastosować hipotermię uogólnioną.