Читать книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Группа авторов - Страница 12

Obrzęk płuc jest wyrazem ostrej niewydolności lewokomorowej, często towarzyszy zawałowi, zaburzeniom rytmu serca, przełomowi nadciśnieniowemu i in. Wzrost ciśnienia hydrostatycznego w żylnym i kapilarnym łożysku płucnym prowadzi do gromadzenia się płynu w tkance śródmiąższowej płuc (obrzęk śródmiąższowy), a następnie dochodzi do przesiękania płynu do pęcherzyków płucnych.

W obrazie hemodynamicznym dominuje spadek objętości wyrzutowej serca i, wtórnie, nieraz bardzo podwyższony całkowity opór systemowy.

Celem leczenia jest zmniejszenie obciążenia wstępnego (rozszerzenie żył) i obciążenia następczego (rozszerzenie tętnic, poprawa frakcji wyrzutowej).

4.4.1. FARMAKOTERAPIA W OBRZĘKU PŁUC

Uwaga: Pozycja siedząca z opuszczonymi nogami (zmniejszenie powrotu żylnego).

TLEN 6–10 l/min przez maskę lub cewnik donosowy. W ciężkim obrzęku płuc, trudnym do opanowania, istnieją wskazania do intubacji i wentylacji mechanicznej z dodatnim ciśnieniem końcowowydechowym (PEEP – positve endexpiratory pressure) – konieczne odsysanie wydzieliny zalegającej w drogach oddechowych.

FUROSEMID 40–80 mg iv. (0,5–1,0 mg/kg mc.). Po 15–30 minutach dawkę można podwoić (do maksymalnej dawki 150 mg). Furosemid zmniejsza obciążenie wstępne. Można go stosować przy ciśnieniu skurczowym powyżej 100 mmHg.

MORFINA 3–5 mg iv., może być powtarzana w dawce 3 mg co 10–15 min pod kontrolą częstości oddechów, ciśnienia tętniczego, częstości rytmu serca i przy braku objawów niepożądanych.

NITROGLICERYNA s.l. 1 tabletka 0,5 mg jeśli SABP = lub > 100 mmHg, można powtarzać co 5 min pod kontrolą ciśnienia tętniczego, rytmu serca.

W przypadku ciśnienia tętniczego skurczowego < 100 mmHg, szczególnie jeśli do obrzęku dołączają się objawy wstrząsu: DOPAMINA, DOBUTAMINA lub/i NOREPINEFRYNA we wlewie kroplowym.