Читать книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Группа авторов - Страница 16

4
PROCEDURY RATUNKOWE
4.8. LEKI PRZECIWARYTMICZNE

Оглавление

Klasa I – leki o działaniu stabilizującym błony komórkowe. Ich podstawowym działaniem elektrofizjologicznym jest zmniejszenie szybkości powstawania potencjału czynnościowego.

I a  – leki przedłużające czas trwania potencjału czynnościowego:

■ chinidyna,

■ prokainamid,

■ ajmalina,

■ dizopiramid,

■ propafenon.

I b – leki zmniejszające czas trwania potencjału czynnościowego:

■ lidokaina,

■ fenytoina,

■ meksyletyna,

■ tokainid,

■ apryndyna.

I c – leki nie wpływające na czas trwania potencjału czynnościowego:

■ enkainid,

■ flekainid,

■ lorkainid.

Klasa II – leki β-adrenolityczne, które zmniejszają czas depolaryzacji diastolicznej. Dodatkowym ich działaniem jest przedłużanie czasu trwania potencjału czynnościowego.

Klasa III – leki, których działanie przeciwarytmiczne zależy od przedłużenia czasu trwania potencjału czynnościowego, a w konsekwencji wydłużenia czasu refrakcji mięśnia sercowego:

■ amiodaron,

■ bretylium,

■ sotalol.

Klasa IV – leki hamujące wolny napływ jonów wapniowych do wnętrza komórek sercowych, a więc drugą fazę potencjału czynnościowego:

■ werapamil,

■ diltiazem.

LIDOKAINA

Działanie

■ Tłumienie ektopii komorowej.

■ Osłabienie automatyzmu rozruszników komorowych (bez wpływu na przewodnictwo przedsionkowo-komorowe).

Wskazania

■ Komorowe skurcze przedwczesne.

■ Tachykardia komorowa.

■ Migotanie komór.

Przeciwwskazania

■ Blok węzła przedsionkowo-komorowego III stopnia z poszerzeniem zespołów komorowych.

■ Miastenia.

■ Ciężkie uszkodzenie wątroby.

■ Skłonność do drgawek.

■ Nadwrażliwość na lidokainę.

Reakcje niepożądane – częściej u chorych z niewydolnością serca i toksycznym uszkodzeniem wątroby (co wymaga zmniejszenia dawek lub wydłużenia odstępu ich podawania).

■ Drgawki.

■ Blok serca

■ Niedociśnienie.

■ Porażenie ośrodka oddechowego.

Dawkowanie

■ 1 mg/kg mc. w jednorazowym wstrzyknięciu dożylnym; dawkę można powtórzyć po 5–10 min. Następnie we wlewie 1–4 mg/min.

AMIODARON

Działanie

■ Upośledza czynność węzła zatokowo-przedsionkowego.

■ Zwalnia przewodzenie w węźle przedsionkowo-komorowym.

■ Zwalnia częstość rytmu zatokowego.

Wskazania

■ Zagrażające życiu arytmie nadkomorowe i komorowe.

Przeciwwskazania

■ Choroba węzła zatokowego powodująca znaczną bradykardię.

■ Blok A-V stopnia II lub III.

■ Bradykardia z utratą przytomności.

■ Udokumentowana nadwrażliwość na amiodaron.

Reakcje niepożądane – często u osób leczonych dużymi dawkami, szczególnie przewlekle.

■ Toksyczne uszkodzenie tkanki płucnej (alergiczne śródmiąższowe zapalenie płuc u pacjentów leczonych doustnie).

■ Nasilenie istniejących zaburzeń rytmu.

■ Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy.

■ Objawy neurologiczne (drżenie kończyn, ruchy mimowolne, polineuropatia obwodowa).

■ Objawy ze strony przewodu pokarmowego.

■ Objawy dermatologiczne.

Dawkowanie

■ Dożylnie 5 mg/kg mc. wciągu 20 minut do 2 godzin.

■ W stanach zagrażających życiu 150–300 mg dożylnie w ciągu 1–2 minut.

■ Jeśli powraca VF/VT, można dodatkowo podać dawkę 150 mg.

Uwaga: Amiodaron rozcieńcza się w 5% roztworze glukozy (300 mg w 20 ml).

AJMALINA

Działanie

■ Upośledza przewodzenie we wszystkich częściach układu przewodzenia przedsionkowo-komorowego.

■ Zwalnia rytm zatokowy.

■ Pogarsza przewodzenie śródkomorowe.

■ Wydłuża okres skutecznej refrakcji – także w drogach dodatkowych w zespole WPW (Wolffa, Parkinsona i White’a), co może hamować przedwczesne pobudzenia.

Wskazania

■ Migotanie przedsionków z szybką czynnością komór w zespole WPW.

■ Częstoskurcze komorowe i tachyarytmie nadkomorowe oprócz trzepotania przedsionków.

Przeciwwskazania

■ Blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia.

■ Napadowy blok A-V.

■ Choroba węzła zatokowo-przedsionkowego z napadami zespołu MAS.

■ Śródkomorowe zaburzenia przewodzenia.

■ Niewydolność krążenia.

■ Kardiomegalia.

■ Wstrząs.

■ Niedociśnienie.

■ Ciąża.

Reakcje niepożądane

■ Nasila zaburzenia przewodzenia i automatyzmu w węźle zatokowo-przedsionkowym.

■ Wysokie stężenia mogą doprowadzić do całkowitego bloku serca, asystolii, migotania komór.

■ Objawy ze strony przewodu pokarmowego.

■ U osób przewlekle leczonych – żółtaczka cholestatyczna.

Dawkowanie

■ Ostre zaburzenia rytmu serca: 5–10 mg/min, do przerwania napadu lub osiągnięcia dawki 1 mg/kg mc.

WERAPAMIL

Działanie

Działanie przeciwarytmiczne jest związane z blokowaniem kanału wapniowego w układzie bodźcoprzewodzącym

■ zwalnia przewodzenie w węźle przedsionkowo-komorowym oraz wydłuża okres skutecznej refrakcji,

■ hamuje falę nawracającą (reentry),

■ działa inotropowo ujemnie: zmniejsza obciążenie następcze oraz osłabia kurczliwość mięśnia sercowego, co jest szczególnie wyrażone u chorych z zaawansowaną niewydolnością krążenia.

Działanie rozszerzające naczynia jest związane zarówno z blokowaniem kanału wapniowego, jak i blokowaniem receptorów α w mięśniach gładkich naczyń.

Wskazania

■ Napadowy częstoskurcz nadkomorowy.

■ Zwalnianie szybkiego rytmu komór u chorych z migotaniem lub trzepotaniem przedsionków, z wyjątkiem chorych, u których istnieje dodatkowa droga przewodzenia.

■ Leczenie przedwczesnych pobudzeń nadkomorowych i komorowych.

Przeciwwskazania

■ Niedociśnienie.

■ Wstrząs.

■ Blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia, zespół chorej zatoki (z wyjątkiem pacjentów ze wszczepionym stymulatorem).

■ Ciężka niewydolność krążenia, z wyjątkiem niewydolności w przebiegu częstoskurczu.

■ Pacjenci z migotaniem lub trzepotaniem przedsionków, z zespołem WPW (dodatkowa droga przewodzenia) ze względu na niebezpieczeństwo migotania komór.

■ Częstoskurcz komorowy.

■ Nadwrażliwość.

Reakcje niepożądane

■ Niedociśnienie.

■ Blok I–III stopnia.

■ Bradykardia.

■ Częstoskurcz komorowy i migotanie komór (zespół WPW).

■ Niewydolność krążenia, obrzęk płuc.

Dawkowanie

■ Dożylnie 5–10 mg w ciągu 1–2 min.

■ Dawkę można powtórzyć po 5–10 min do dawki maks. 15–20 mg.

DIGOKSYNA

Działanie

■ Zwiększenie siły i szybkości skracania się włókien kurczliwych.

■ Zwolnienie rytmu zatokowego.

■ Wydłużenie depolaryzacji diastolicznej w różnych odcinkach układu bodźcoprzewodzącego serca.

■ Zmniejszenie ciśnienia późnorozkurczowego w komorze.

■ Zmniejszenie pojemności układu żylnego.

■ Zwiększenie kurczliwości i pojemności minutowej serca.

Wskazania

■ W warunkach pogotowia: migotanie i trzepotanie przedsionków z szybką czynnością komór u osób z przewlekłą niewydolnością krążenia, przy braku przeciwwskazań.

Przeciwwskazania

■ Blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia, zwłaszcza z napadami MAS.

■ Przerostowe zwężenie drogi odpływu z lewej komory (kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu).

■ Hipokaliemia, hiperkalcemia.

■ Tętniak aorty.

■ Częstoskurcz komorowy.

■ Migotanie komór.

■ Zespół WPW.

■ Zespół chorego węzła zatokowego.

■ Przed planowaną kardiowersją.

■ Nadciśnienie tętnicze.

■ Zatrucie glikozydami naparstnicy.

■ Zawał mięśnia sercowego.

Reakcje niepożądane

■ Bradykardia zatokowa, bloki serca.

■ Częstoskurcz nadkomorowy z blokiem.

■ Częstoskurcz węzłowy.

■ Częstoskurcz komorowy.

■ Migotanie komór.

■ Nudności, wymioty, biegunka, bóle głowy.

Dawkowanie

■ Ampułka 0,5 mg w rozcieńczeniu 10 ml 0,9% NaCl dożylnie.

Intensywna terapia i medycyna ratunkowa

Подняться наверх