Читать книгу Choroby wirusowe w praktyce klinicznej - Группа авторов - Страница 25

Lista wirusów przenoszonych drogą kontaktów płciowych jest coraz dłuższa i obejmuje nie tylko drobnoustroje powszechnie uznawane za szerzące się głównie tą drogą, np. HIV, wirus opryszczki narządów płciowych (herpes simplex virus type 2, HSV-2) oraz ludzki wirus brodawczaka (human papilloma virus, HPV), lecz także inne wirusy. Należą tu m.in. takie patogeny, jak HBV i HCV oraz CMV, obecne w wydzielinach pochwy i szyjki macicy oraz w spermie; mogą być one przenoszone zarówno przez kontakty heteroseksualne, jak i homoseksualne.

Częstość wirusowych zakażeń przenoszonych drogą kontaktów płciowych jest ciągle duża. Według danych CDC (Centers for Disease Control and Prevention) w 2008 r. w USA zanotowano 776 000 nowych infekcji wywołanych przez HSV-2, z czego połowa dotyczyła młodzieży i dorosłych < 25. rż. Jest to bardzo istotne w aspekcie epidemiologicznym, gdyż wykazano, że zakażenie HSV-2 zwiększa ryzyko transmisji HIV nawet 3-krotnie. Zgodnie z danymi WHO, na świecie 500 mln osób cierpi na opryszczkę narządów płciowych, a > 290 mln kobiet jest zakażonych HPV.

Szczególnym osiągnięciem w ostatnich latach było zarejestrowanie do użytku klinicznego szczepionek przeciw HPV. Szacuje się, że na świecie wirus ten (zwłaszcza HPV-16 i HPV-18) powoduje około 500 000 przypadków raka szyjki macicy, o śmiertelności 50%, oraz dodatkowo 10 mln przypadków stanów przedrakowych. Obecnie w niektórych krajach szczepionki te są zalecane nie tylko dla dziewcząt > 9. rż. i młodych kobiet przed rozpoczęciem kontaktów płciowych (szczepionki te są nieskuteczne w przypadku już zaistniałego zakażenia HPV), lecz także dla chłopców i młodych mężczyzn w celu profilaktyki nowotworów odbytu oraz głowy (zwłaszcza w jamie ustnej) i szyi.