Читать книгу Choroby wirusowe w praktyce klinicznej - Группа авторов - Страница 37

Przeziębienie jest łagodną i samoograniczającą się chorobą o ostrym przebiegu wywołaną wirusową infekcją górnych dróg oddechowych. W krajach rozwiniętych stanowi ono najczęstszą postać ostrego zakażenia dróg oddechowych, a średnia częstość jego występowania wynosi 5–7 epizodów/rok u dzieci w wieku przedszkolnym i 2–3 epizody/rok u osób dorosłych. Przeziębienie jest osobną jednostką chorobową i nie należy go mylić z innymi postaciami ostrych zakażeń dróg oddechowych, takimi jak ostre zapalenie gardła czy ostre zapalenie oskrzeli.

Okres inkubacji choroby waha się najczęściej w zakresie 24–72 godz. Objawy przeziębienia zależą w większym stopniu od reakcji zapalnej organizmu gospodarza niż od bezpośredniego działania wirusa w stosunku do komórek układu oddechowego. Charakter i nasilenie objawów mogą się różnić u poszczególnych pacjentów. Najczęściej stwierdza się objawy zapalenia błony śluzowej nosa: wyciek płynnej wydzieliny z nosa, świąd, kichanie, uczucie blokady nosa. Do innych należą ból gardła, kaszel i złe samopoczucie. U osób dorosłych gorączka występuje rzadko, częściej pojawia się u dzieci. Okres utrzymywania się objawów chorobowych wynosi zwykle 3–10 dni, choć może być dłuższy, szczególnie u osób palących.

Do najważniejszych schorzeń, z którymi należy różnicować przeziębienia, należą: grypa, alergiczny nieżyt nosa, bakteryjne zapalenie gardła i/lub migdałków, bakteryjne zapalenie błony śluzowej nosa i zatok, krztusiec.