Читать книгу Choroby wirusowe w praktyce klinicznej - Группа авторов - Страница 39

Przyczyną przeważającej większości przypadków ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok jest zakażenie wirusowe. Objawy pojawiają się zwykle w kilka – kilkadziesiąt godzin po inokulacji wirusa. Następnie zakażenie szerzy się na zatoki przynosowe (sprzyja temu wydmuchiwanie wydzieliny z nosa), wywołując objawy ostrego zapalenia zatok.

Najczęstsze objawy ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok to: niedrożność nosa, ropna wydzielina z nosa, bóle w okolicy policzkowej i/lub czołowej (często nasilające się przy pochyleniu do przodu), zaburzenia węchu, bóle głowy, uczucie zmęczenia, gorączka i kaszel, a także zaburzenia drożności trąbki słuchowej objawiające się bólem ucha, uczuciem rozpierania w uchu, szumami lub niedosłuchem. Rozpoznanie ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok ogranicza się do tych przypadków, w których okres utrzymywania się objawów jest krótszy niż 4 tyg.

Nie ma odpowiednio czułych i swoistych wskaźników klinicznych, które umożliwiałyby skuteczne różnicowanie pomiędzy ostrym wirusowym a bakteryjnym zapaleniem zatok. Choroba o etiologii wirusowej przebiega zwykle łagodniej, a objawy utrzymują się 7–10 dni. Wczesne pojawienie się ropnej wydzieliny (od początku choroby), utrzymywanie się gorączki i bólów w okolicy zatok przez 3–4 dni, nasilenie się dolegliwości po wcześniejszym ich złagodzeniu, brak wyraźnej poprawy po 10 dniach utrzymywania się objawów mogą przemawiać za bakteryjną etiologią choroby.

Różnicowanie: przeziębienie, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa i zatok, ostre grzybicze zapalenie zatok, migrena, napięciowe bóle głowy, klasterowe bóle głowy, neuralgie nerwów czaszkowych, choroby zębów.