Читать книгу Algorytmy diagnostyczne i lecznicze w praktyce SOR - Группа авторов - Страница 18

Diagnostyka obrazowa jest jednym z kluczowych elementów postępowania z chorym w SOR. W celu umożliwienia maksymalnego wykorzystania jej możliwości niezbędna jest taka lokalizacja w pobliżu SOR, aby sprzęt i personel Zakładu Ratunkowej Diagnostyki Obrazowej (ZRDO) mogli jak najszybciej zapewnić skuteczną pomoc dla pacjenta w stanie nagłym.

Liczba pacjentów z obrażeniami ciągle wzrasta. Zależy to szczególnie od wzrostu liczby wypadków drogowych, które wymagają pomocy w SOR. Diagnostyka u tych chorych polega często na równoczesnym badaniu kilku obszarów anatomicznych i narządów, co wymaga z kolei współpracy kilku specjalistów. Trzeba też pamiętać, że pacjenci ci oczekują na otrzymanie natychmiastowej diagnozy, co w konsekwencji często prowadzi do przyjęcia na oddział szpitalny. To dlatego pacjenci z SOR często stanowią od 40% do 70% wszystkich przyjęć do szpitala.

Od dawna wiadomo, że jeśli badania diagnostyczne, a co za tym idzie – właściwa ocena możliwości terapeutycznych odbędzie się w ciągu pierwszych godzin po urazie (złote godziny), szanse pacjenta na przeżycie znacznie wzrastają. Obowiązkowe jest więc w ramach ZRDO posiadanie tylu aparatów diagnostycznych, aby można było zaspokoić rosnące pod tym względem wymagania SOR. Aparaty te powinny być z jednej strony wyposażone w nowoczesne rozwiązania technologiczne, umożliwiające szybkie otrzymywanie dobrych jakościowo obrazów diagnostycznych, nawet u chorych niewspółpracujących, a z drugiej – zapewniające łatwość obsługi i – mimo dużego obciążenia liczbą badań – wysoką bezawaryjność.

Uważa się, że na minimalnym wyposażeniu ZRDO powinny znaleźć się przynajmniej dwa cyfrowe aparaty rentgenowskie, co umożliwia bezpośrednie przesłanie obrazów do SOR, jeden stacjonarny cyfrowy aparat USG, jeden przenośny aparat USG do badania „przy łóżku chorego” oraz jeden wielorzędowy tomograf komputerowy (TK).

Wysokopolowy aparat MR (co najmniej 1,5T) i cyfrowy aparat angiograficzny powinny być dostępne dla chorych z SOR przez 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę i usytuowane na tyle blisko, aby korzystanie z nich nie wymagało użycia sanitarnego transportu medycznego.