Читать книгу Algorytmy diagnostyczne i lecznicze w praktyce SOR - Группа авторов - Страница 8

Słowo triage (franc. segregowanie, sortowanie), przyjęte dla nazwania tej procedury na całym świecie, w Polsce oficjalnie tłumaczone jest jako „ratunkowa segregacja medyczna”. Trudno powiedzieć, kiedy dokładnie określenie to zostało zaadaptowane do działań medycznych. Pierwsze informacje na ten temat dotyczą już czasów napoleońskich, a konkretnie chirurga armii Napoleona Bonaparte, Dominique’a Larrey’a, który jako pierwszy, w roku 1797, wprowadził na pole walki sanitariuszy i konne ambulanse. Ich zadaniem było odnajdywanie rannych żołnierzy i ewakuowanie ich do szpitali polowych. Ewakuowano tych, którzy mieli szanse przeżycia, a zwłaszcza tych, którzy rokowali szybkie wyzdrowienie i szybki powrót na pole walki.

W czasie pierwszej wojny światowej określenie triage używane było już powszechnie. Do oznaczonych w ten sposób „punktów segregacyjnych” trafiali ranni żołnierze i tam dyżurny lekarz decydował o ich dalszym losie. Pierwotnie triage zastosowano na polu walki, dziś przyjęto także w zdarzeniach masowych i katastrofach (system segregacji chorych START).

Celem systemu START jest wdrożenie podstawowych procedur ratowniczych oraz ustalenie kolejności ewakuacji do szpitali. I tak ofiary dzieli się tu na cztery kategorie, z których czwartą, oznaczaną kolorem czarnym, przydziela się osobom, wobec których uznaje się brak możliwości uratowania życia.

SYSTEM SEGREGACJI CHORYCH START

Ale Triage jest również podstawowym narzędziem pracy w SOR. Tu chodzi o ustalenie kolejności przyjęcia chorych, zakresu niezbędnych badań diagnostycznych i innych procedur medycznych, skierowania pacjenta do właściwego obszaru SOR czy na właściwy oddział szpitalny. Triage przeprowadza wykwalifikowana pielęgniarka lub wykwalifikowany ratownik medyczny, a procedurę tę wykonuje się wobec wszystkich chorych zgłaszających się w SOR po zarejestrowaniu lub po przekazaniu przez zespół ratownictwa medycznego bądź pogotowie lotnicze. Jedynie chorzy w trakcie zaawansowanej resuscytacji w chwili przyjęcia trafiają bezpośrednio do obszaru resuscytacyjno-zabiegowego.

Stan pacjenta ocenia się według wywiadu oraz podstawowych parametrów klinicznych i laboratoryjnych, takich jak stan świadomości, tętno, ciśnienie tętnicze krwi oraz wydolność oddechowa.

PROCEDURY SOR – TRIAGE

Następuje ustalenie ewentualnych stanów zagrożenia życia i na tej podstawie pacjent kwalifikowany jest do odpowiedniej grupy.

W Polsce najchętniej stosowanym w większości SOR algorytmem jest Manchester Triage System (MTS). Metoda ta została opracowana przez zespół specjalistów medycyny ratunkowej z ośrodka w Manchesterze. Oparta jest na zbiorze ponad 50 kart scenariuszy klinicznych osób w nagłym zagrożeniu zdrowotnym. Każdy ze scenariuszy zawiera od kilku do kilkunastu klinicznych kryteriów różnicujących, które umożliwiają przyporządkowanie pacjentów do różnych grup ryzyka.

MTS jest zbiorem zasad, które mają ułatwić podjęcie decyzji lekarskiej wobec pacjenta w stanie nagłym tak specjalistom medycyny ratunkowej, jak i lekarzom pracującym na oddziałach intensywnej terapii czy personelowi medycznemu z oddziałów ratunkowych i szpitalnych izb przyjęć.

MANCHESTER TRIAGE SYSTEM (MTS) – KWALIFIKACJA