Читать книгу Die Skyn van tuiskoms - Lina Spies - Страница 6

In liefde opgedra aan Marius en Angeline

Die klein wit kaartjie in my hand

is swygsaam met jou silwer naam,

geen Bybelteks vir troos, geen in memoriam,

geen lanferstrepie langs die kant.

So is dit reg: vir jou was donker net

die leeu wat swart en vriendelik saans

kom snuif het aan die agterdeur

terwyl die kinders van die buurt se oë rek.

Jy was hartvol, sag en klipdaswarm,

maar weerloos teen die pad, die teer, die grond

dat tussen al die draad en harde staal

net jou handjies met gewone groefies oor kon bly.

Of was die dood genadiglik die skans

wat jou vroegtydig reeds moes veilig hou teen

elke voet wat na ’n hond sou skop,

elke koeël deur die borsie van ’n duif,

elke hand wat diertjies op sou stop

om in museums na mens te kyk

met koue oë agter koue glas –

Wat staar die silwer letters ook bedrog?

Jou kat skuur spin-spin teen my been

en helder in my sing ons liedjie weer:

Almal dra ’n jas, ’n jas wat netjies pas!

Ek lê my hand eerbiedig teen die warm vag:

Jou groot bruin oë knipoog om die hoek

en ek hoor jou saggies lag