Читать книгу Eline Vere: Een Haagsche roman - Louis Couperus - Страница 33

Inhoudsopgave

Er werd weder gebeld.

Het was Paul, die nog meer dan de meisjes dien geur van wind en vocht medebracht, en die weêr naar buiten werd gestuurd, om beter zijn voeten af te vegen.

—Wat een weêr! zuchtte hij en deed zich eindelijk na al die pourparlers neêrvallen in een fauteuil.

Mevrouw liet de jongelui alleen en zette zich in de serre bij heur man, maar deze, hoorende dat Paul er was, begaf zich naar de achterkamer.

—Dag oom.

—Zoo, dag Paul, hoe gaat het…. Ook goed met mama?

—O, het schikt nog al, oom, mama is heel wel; zooeven zat ze druk te lezen in een boek, dat Eline haar gestuurd had….

—En hoe is het er meê, heb je al een visite bij Hovel gemaakt?

—Neen oom, nog niet!

—Maar doe dat dan. Laat er niet al te veel gras over groeien, Hovel verlangt kennis met je te maken….

—Paul, je hebt nu al vier dagen geleden gezegd, dat je naar Hovel zou gaan! riep Marie uit. Hoe is het mogelijk, dat je daar zoo lang over moet denken. Het is, of het een reis is!

—Ik was van plan er morgen heen te gaan.

—Ga dan ook morgen, om halfzeven; na den eten vindt je hem altijd thuis en is hij te spreken. Ik zou dat nu zoo maar vaststellen! zeide oom Verstraeten, en er glom iets ontevredens in zijn anders zoo vroolijke, donkerbruine oogen, toen hij naar de serre terugging, gauwer dan hij anders zou gedaan hebben.

—Paultje, Paultje! zeide Frédérique, haar hoofd schuddend: hoe kan je zoo lui zijn, nog luier dan Lili.

—Ach, het is immers morgen tijds genoeg, bromde Paul terug, en dronk zijn kopje uit.

—Ja maar lui ben je! voer Marie hem tegen, onbevreesd voor een booze bui. En om er oprecht over te spreken, we vinden dat allesbehalve goed….

—Wel zeker, ga me nu maar eens de les lezen, oude grootmama.

—Oude grootmama, of geen oude grootmama, ik zeg je precies mijn opinie…. En zie je, ik vind het jammer, dat je zoo bent, want je zou veel meer kunnen presteeren, als je wat meer energie hadt. Let op mijn woorden, als je je niet een beetje betert, wordt je net als Henk…. een uitstekend goede, beste, brave jongen, maar een doeniet. Je weet, ik dweep volstrekt niet met Betsy, maar ik kan me begrijpen, dat je broêrtje haar soms gruwelijk moet vervelen, met zoo een heelen dag niets doen.

—Zeg nu niets van Henk; Henk is een goede, beste vent! riep Frédérique.

—En daarbij, voer Marie voort; je hebt meer capaciteiten dan Henk; daarom vind ik die luiheid en dat gebrek aan energie dubbel onuitstaanbaar in je….

—Ach, Marie, zeide Lili opstaande; zit nu niet zoo uit te varen tegen Paul…. poor boy! Ga jij morgen naar Hovel, hoor! fluisterde zij hem in; dan is alles weêr in orde….

Hij lachte haar toe, en beloofde zich te zullen beteren onder het voogdijschap van haar drieën.

—Het schijnt, of ik onder curateele van mijn nichtjes en van freule Van Erlevoort sta! zeide hij vroolijk. Mag het kleine jongetje nu nog een kopje thee?