Читать книгу Ак фәрештә = Белый ангел - Рифат Сәлах, Рифат Салах - Страница 17

Дәмәшкъка сәяхәткә килдек,

Кунакханә таба белмәдек.

Бер төрек hәм ике татар бергә

Шәhәр үзәгенә юнәлдек.

Төн кунарга урын эзләп йөрдек,

Белмим, кемнәр ничек эшлиләр?

Төн кунарга төрекләргә кердек –

Бар бу җирдә яхшы кешеләр.

Чәй эчмәдек, каhвә – иске нәрсә,

Заманчалап «Pepsi» чөмердек.

Ярый әле аңлы телебез бар,

Иркен сулап җирдә йөрерлек.

Чакырмаган кунак – яман, диләр…

Без татарлар шулай диябез.

Әфәнделәр: «Бар да уртак, – дия, –

Уртак күк бар – уртак түбәбез!»

Нишлисең бит, дөнья – уртак нәрсә,

Бер үк Галәм, Кояш, Җиребез.

Бу дөньяда күпме яхшылык бар –

Рәхмәт әйтә белми йөрибез.