Читать книгу Замак пабудаваны з крапівы - Зміцер Вішнеў - Страница 25

А зрэшты, было так. Пітон дацягнуў дзікабраза да цягніка. У купэ было адчуванне, што сядзіш унутры бляшанкі з-пад селядца. Каюта на траіх замарынаваных… Не ведаю… У любым выпадку, я ўжо ехаў да Берліна.

(Я вёз дзвесце палотнаў. Гэта вам не хухрымухры – беларускі мастацкі канвеер… Ну, натуральна, не на падрамніках, а ў рулонах. Але, тым не менш, гэта было шмат. Па стандартах беларускай чыгункі можна везці багаж не болей за два метры. Мае некаторыя творы пераўзыходзілі гэтыя параметры. Але што, хіба праваднік будзе хадзіць з метрам і вымяраць дакладную колькасць сантыметраў? Смешна. Уяўляю гэтую бедачыну, якая поўзае на карачках па вагонах… Дзе тут сантыметрык? А-а-а-а-а!.. Ні-з-я-я-я… Мо-о-о-ожна…)