Читать книгу На заснежаны востраў - Анка Упала - Страница 10

Раз іду пехам з крамы, уздоўж дарогі, а насустрач чэша Мацільда ў гэткім плашчы-разлятайцы з двума сябрукамі. Яны, высокія, паабапал, а Мацільда, што ім да вуха, – па цэнтры. Адразу бачна, хто тут найкруцейшая. На нешырокай вуліцы больш ні душы. Я гляджу на іх, але Мацільда не заўважае мяне, быццам я празрыстае паветра. Прамінула, не падаўшы і знаку, што мы знаёмыя. А мы ж толькі раніцай прачнуліся ў адным пакоі.

У Мацільдзінай мамы фінскае прозвішча, хоць толькі бабуля ведала фінскую. У нейкай ступені мой ранейшы спадзеў, што раптам у Швецыі ў мяне будзе фінская суседка, спраўдзіўся. Дома я крыху вучыла і фінскую мову, адно толькі, што з Мацільдай яе трэніраваць не атрымаецца. Мы і па-шведску не гутарым, бо мне цяжка з ёй разумецца, таму – па-англійску. Зрэшты, мы наагул размаўляем вобмаль.

Пафарбаваныя ў яркі блонд валасы Мацільда прыбірае з ілба назад і зашпільвае. Той яе абутак, што не красоўкі, – увесь на высокіх абцасах. Часта Мацільда накіне на плечы скуранку і стаіць на двары з прыяцелькамі, папыхквае цыгарэткай. Ці там жа, за сталом пад паветкай, курыць, насунуўшы кепарык на вочы, на стале – бляшанка піва ці энергетыку. Побач – яе светлавалосы і вечна разгублены сябрук Лінус з мяккім выразам твару, далікатнай скурай і падрапанай шчакой. Не курыць, але складае кампанію.

Мацільда заўжды пры макіяжы і фарбуе вусны ў ружовы. Я ж, наадварот, гэтым летам, калі павыйшлі касметычныя запасы, амаль перастала фарбавацца і знаходжу гэта вельмі зручным.

Я храпу і загадзя выбачылася за гэта перад суседкай. Але, на шчасце, Мацільда моцна спіць і нічога ўначы не чуе. Раніцай яна не можа прачнуцца, не чуе будзільніка ў тэлефоне. Ён звоніць доўга і гучна, але прачынаюся па ім толькі я. За гэта Мацільда, у сваю чаргу, прыносіла мне свае выбачэнні. Мы збольшага датрымліваемся палітэсу.

Але ўсё адно нам няёмка разам у адным пакоі, мы выцягнутыя з розных пластоў жыцця, як грыбы ці ягады. Пасля заняткаў Мацільда тусіць з дзяўчынкамі і хлопчыкамі свайго ўзросту – Лілі, Франк, хто там яшчэ…

Увечары мне няма з кім словам перакінуцца, і я не ведаю чым сябе заняць.