Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 82

Dít is wat gebeur het!

Here, die “goeie ou dae” was klaarblyklik bloot ’n mite.

Ons oumense met hul oumensgeheue

– “gister” is immer met goud getint –

het ons ’n nostalgiese rat voor die oë gedraai.

Hul teruggryp na die verlede was toe

veel eerder ’n bitter reaksie op die hede

en ’n magtelose verwoording van hul vrese.

Dit is dalk hoekom hulle dink

dat U deesdae stil geword het.

Dat ook Ú die ou dae vergeet het.

Dat “God” en “goed” gelyktydig geabdikeer het.

Ons weet mos van beter …

Of hoe, Here?

Weet ons dan nie teen dié tyd

dat daar in U geen duisternis is nie?

Dat U nooit u handewerk prysgee nie?

Dat U nooit u kinders uitlewer nie –

ook nie aan hulleself

en hul nostalgie nie?

Dan weet ons mos dat ons nie verregaande fantasieë

aan U kan toeskryf nie. En dus die vernietiging

van ons romantiese idees oor hoe spesiaal ons

in u oë is, aan U mag toedig nie. Ons mag U nie

van verraad verdink nie. Veral nie wanneer ons

diep in ons hart weet dat ons die vernedering

en verguising maar oor onsself gebring het …

en dat ontkenning nooit dié feit sal omkeer nie.

Daarom, Here, maak ons wakker!

Laat ons opstaan, hand in eie boesem steek,

ons asem terugkry, en besef wat ons voor U is.

Maak ons dan vry van onsself,

en laat ons U loof vir wie U is.