Читать книгу Nowa Historia Meksyku - Erik Velasquez Garcia - Страница 42

Po opuszczeniu miasta liczne grupy tolteckie szukały schronienia w innych miejscowościach. Niektóre rody szlacheckie, którym towarzyszyły społeczności rzemieślników i kupców, wspierane określoną siłą wojskową zajęły Culhuacan w Dolinie Meksyku i Cholulę w Dolinie Puebli i Tlaxcali, w obu ośrodkach przejmując władzę. W ten sposób powstały dwie nowe Tule, w których nadal rządził ród Quetzalcoatla. Z uwagi na to, że to Culhuacan było miejscem schronienia arystokracji tolteckiej, w dolinie przez cały późny okres postklasyczny używano nazwy Culhua w odniesieniu do rodów Tolteków. Jak wiadomo, elity Mexików były jednymi z tych, które dzięki sojuszom małżeńskim weszły w pokrewieństwo z rodami Culhua.

Kryzys i opuszczenie Tuli nie doprowadziły do porzucenia jej kultury. W porównaniu z sytuacją po upadku Teotihuacan tradycja toltecka przetrwała i zasymilowała się z nowymi władztwami jeszcze płynniej i szybciej. Więzy między Culhuacan a Cholulą stały się bardzo silne. Xiuhtemoc, pierwszy władca toltecki z Culhuacan, ożenił swojego syna Nauhyotla z Iztapantzin, córką pierwszego pana tolteckiego Choluli. Nauhyotl miał być pierwszym, który nosił tytuł władcy Culhua, i jednym z architektów tolteckiego odrodzenia. Culhuacan starało się umocnić swoją pozycję w dolinie poprzez sojusz z ośrodkami politycznymi z położonej na południu strefy upraw chinampas – m.in. z Xochimilco, Mizquic, Tlahuac i Chalco Atenco. Obszarem naturalnej ekspansji tych ośrodków z regionu chinampas, sprzymierzonych z Culhuacan, był rejon górskich dolin w stanie Morelos.

Toltekowie z Choluli poradzili sobie z wyzwaniem, jakim było pokonanie Olmeków-Xicalanków oraz podbicie innych grup zamieszkujących Dolinę Puebli i Tlaxcali. Wiele źródeł zgodnie twierdzi, że po zajęciu Choluli Toltekowie poprosili o pomoc wojskową państewka Chichimeków z północy (z El Bajío i Sierra Madre Zachodniej), które stanowiły część północnych prowincji imperium tolteckiego. Wspomniani Chichimekowie wyemigrowali na południe, tak jak niegdyś uczynili to Toltekowie, i przybyli do tych, którzy uważali się już za nowych panów Tuli-Choluli, aby zawrzeć pakt na podobieństwo układów wasalnych. W ramach tego porozumienia akceptowali zwierzchnią władzę panów tego miasta i zobowiązywali się do ich wojskowego wspierania. W zamian Toltekowie z Choluli wspierali przedsięwzięcia militarne Chichimeków w okolicy i nadawali ich wodzom pewne ziemie wraz z przypisanymi do nich służącymi-robotnikami.

Chichimekowie, którzy sprzymierzyli się z Toltekami z Choluli, nie byli jedynym wędrującym z północy ludem, który odegrał ważną rolę w historii organizmów państwowych późnego okresu postklasycznego. W ramach zjawiska porównywalnego do tego, które wystąpiło po upadku Teotihuacan, gdy sami Toltekowie wyemigrowali do Doliny Meksyku, po upadku Tuli liczne grupy Chichimeków opuściły swoje osady na północy Mezoameryki. Przyczynami tej ostatniej fali migracji chichimeckiej były załamanie się imperium tolteckiego, a także powszechna susza, która uniemożliwiała rolnikom przetrwanie w El Bajío i w Sierra Madre Zachodniej.

Ok. 1200 r. w okolice Doliny Meksyku dotarła grupa Chichimeków określających się mianem Mexica, w niektórych źródłach zwana Aztekami. W 1224 r. do wschodniego krańca doliny doszli Chichimekowie Xolotla, zwani tak z uwagi na imię prowadzącego ich wodza (w mianowniku: Xolotl). W 1229 r. pojawili się Totolimpanekowie, a w połowie stulecia do doliny wtargnęli Acolhua, Tepanekowie i nowa grupa Indian Otomí. O znaczeniu owych migracji świadczą miasta, które każdy z tych ludów założył lub zajął: Mexico-Tenochtitlan (Mexikowie), Tenayuca i Texcoco (Chichimekowie Xolotla), Amecameca (Totolimpanekowie), Coatlinchan (Acolhua), Azcapotzalco (Tepanekowie) i Xaltocan (Otomí).

W drugiej połowie XII w. najważniejszymi stolicami politycznymi Doliny Meksyku były Culhuacan (sukcesor Tuli), Xaltocan, Tenayuca i Coatlinchan. Obszarem bezpośrednich wpływów Culhuacan było południe doliny. Xaltocan sprawowało władzę nad rozproszonymi państewkami ludów Otomí i Mazahua na północy i północnym wschodzie. Tenayuca i Coatlinchan dzieliły władzę we wschodniej części doliny. Na zachodnim krańcu po ustanowieniu nowej dynastii rządzącej w Azcapotzalco Tepanekowie starali się prowadzić politykę, która łączyła społeczności Matlatzinków z Toluki z Doliną Meksyku.