Читать книгу Nowa Historia Meksyku - Erik Velasquez Garcia - Страница 43

Źródła z XVI w. wspominają – w sposób mniej lub bardziej legendarny – o różnicach między obyczajami ludów chichimeckich a mieszkańców Doliny Meksyku i jej okolic. Badania historyczne i archeologiczne prowadzone od lat sześćdziesiątych XX w. pozwoliły ustalić, że różnice kulturowe między Chichimekami a ich nowymi sąsiadami nie były tak wielkie, aby można było mówić o barbarzyńcach i ludach cywilizowanych. Chichimekowie, którzy sprzymierzyli się z Toltekami, aby umocnić władzę w rejonie Choluli, wchodzili dawniej w skład samego państwa tolteckiego. W wypadku Mexików udowodniono, że pochodzili z jakiegoś terytorium w granicach Mezoameryki i byli społecznościami o osiadłym trybie życia i zwyczajach całkowicie cywilizowanych.

Z Chichimeków Xolotla chciano jednak zrobić osobny przypadek ze względu na akcent, jaki w źródłach z Texcoco położono na łowiecko-koczownicze pochodzenie ich przodków. Sekwencje piktograficzne Kodeksu Xolotl ukazujące mężczyzn z długimi włosami, noszących dziwne płaszcze, którzy przemierzają z łukami i strzałami Dolinę Meksyku, umocniły postrzeganie tych migrantów jako samotnych łowców.

Fernando de Alva Ixtlilxochitl w swoich dziełach historycznych, będących głównym źródłem badań historią Texcoco, rzeczywiście wspomina, że wódz Xolotl i jego ludzie ubierali się w skóry, mieszkali w jaskiniach i jedli to, co upolowali. Mówi jednak również o tym, że uprawiali ziemię i mieli domy oraz pałace. Demografia migrantów przywołana przez Ixtlilxochitla nie ma nic wspólnego z kilkudziesięcioosobową gromadą, jaką zazwyczaj tworzyli zbieracze-łowcy; źródło mówi natomiast o 1–3 mln mieszkańców. Wspomina o Xolotlu jako królu, o jego dzieciach jako książętach oraz o miastach i królestwach chichimeckich, ambasadorach i dworze.

Ilustracja 3.4 Kodeks Telleriano-Remensis: Chichimekowie przed przybyciem do środkowego rejonu Mezoameryki

Tak naprawdę sam Ixtlilxochitl, na którego się powoływano, żeby potwierdzić barbarzyński charakter Chichimeków, podaje dosyć satysfakcjonujące wyjaśnienie: przypomina o Chichimekach na północy, którzy byli autentycznymi barbarzyńcami, ale wskazuje, że nie jest to przypadek jego przodków, ponieważ byli oni „mężni i dobrze rządzący”. Precyzuje ponadto, że znali Tolteków, a nawet byli z nimi spokrewnieni, i że zdecydowali się emigrować na południe, aby zająć terytoria porzucone przez samych Tolteków. Wreszcie przypomina nam, że określenie chichimeca odnosiło się bardziej do uznanych wojowników z miast okresu postklasycznego niż do definicji barbarzyństwa. „Waleczni panowie tej ziemi, aby się wywyższyć, zwykle mawiali, że byli niezwyciężonymi Chichimekami […] Wszyscy odważni szczycili się tym mianem”, powiada texcocański historyk. Owi mężni ludzie doszli do władzy w kilku najsilniejszych ośrodkach późnego okresu postklasycznego, takich jak Mexico-Tenochtitlan i samo Texcoco.