Читать книгу Zamek kaniowski - Goszczyński Seweryn - Страница 13

Gdzież jest ataman, że w gronie mołojców28

Na wieczornicę dotąd nie przybywa?

Gdzie jest ataman? – każdy zapytywa29.

Ataman: stary w kole starych ojców;

Jak sam pan polski, przed panem tak hardy;

Prędki jak połysk, co biegnie żelazem,

Lecz w swojej zemście jak żelazo twardy;

Czczony od swoich zarówno z obrazem:

Duszą jest dziewcząt i wieczornic razem!

Ten czamy wąsik, co w drobnym pierścieniu

Nad różowymi ustami się zwija,

Ten wzrok, co przy brwiach ciemnych tak odbija

Jak blask południa przy północy cieniu,

Ten kształt postawy, co, burką opięty,

Tak się wydaje w wspaniałym pochodzie

Jak maszt bajdaku30, gdy żagiel rozdęty

Mknie go z wiatrami po dnieprowej wodzie.

Szczęśliwa, którą zaczepi uprzejmie;

Szczęśliwsza, którą uściskiem obejmie;

Szczęśliwsza jeszcze, najszczęśliwsza w świecie,

Czyją wstążeczkę w sełedec31 zaplecie!