Читать книгу Каеннар сары иде - Хәсән Туфан - Страница 26

…Атучының бары бәбәге зур,

Җаны – куян, күсе, кечкенә.

Ә бу кешеләр бары да Сусанинны,

Җәлилләрне искә төшерә.

Өчәү иде алар, атылачаклар. Т

ик кечесе алдан җитеште:

Атылачак төшкә барып басты,

Һәйкәл куела торган таш өстенә –

Пьедесталга чыккан шикелле.

Ә атучы – үзе тикшерүче

Һәм үзе үк хөкем итүче,

Һәм аларны кабер читенәчә

Лично үзе озатып килүче.

Җикеренә: «Азият! Соңга калдың!

Не позволю! Батыр?! Остарак?

Никадәр тиз булса әгәр җәзаң,

Шулкадәрле кайгың кыскарак?..»

Мондый эшне, кояш, шаһит булып

Карап торма! Болыт астына

Кач, гүзәлем! Күктә син барында

Күңел яшәешкә тартыла…

– Кемнәр иде алар, – дип сорыйлар, –

Нервылары корыч кешеләр?

– Сезнең кебек, сабыр, кырыс, тыйнак

Бөтен яктан сезнең ишеләр

Иде алар…