Читать книгу Каеннар сары иде - Хәсән Туфан - Страница 31

Озын урам, Тукай урамыннан,

Кыр гөлләре тотып кулына,

Бер карт бара,

Исән улларыннан

Кайсыдыр бер мәрхүм улына

Сәлам алып килә булса кирәк:

Уйга батып, зиратка таба, –

Мәрхүмнәргә хөрмәт йөзеннәндер,

Җәяүләп бара.

Алсуларын гөлнең

Тапшырып ул

Тукаена – олы улына,

Зәңгәрләрен аның

Алып китте

Арча кырына…

Туган илнең бөтен сагынуларын

Чагылдырган бер һәйкәл сыман,

Бер карт утыра

Такташ яткан төштә,

Чиксез тирән уйларга чумган

Бер карт утыра.

Гөлләрнең ул

Син сөйгәнен, Такташ,

Зәңгәрләрен сиңа китерде.

Эндәшә ул сиңа,

Торырсың да,

Башыңнан бер сыйпар шикелле.

Эндәшә ул:

«Бу ни эш бу, бәбкәм,

Көтмәгәндә,

Шундый иртә киттең ләбаса!»

Җавап көтеп бабай

Миңа карый

Күзендәге яшьләре аша…

Карама син, бабай, миңа шулай,

Ни әйтим мин сиңа, ни әйтим;

Мин үзем дә матәм тотып йөрим,

Мин үзем дә – йөрәге ятим…

Мин үзем дә – шундыйларның берсе;

Матәм маршы тавышы колакта…

Син үзең әйт берәр юатыр сүз,

Син үзең әйт, Казан, бу картка,

Син үзең әйт.