Читать книгу Каеннар сары иде - Хәсән Туфан - Страница 21

Әй син, Мәкер,

Явыз, хаин Мәкер!

Нәфрәт угының кара мишене!

Мәхәббәткә барлык капка ачык,

Сиңа бары – палач ишеге.

Ничә тапкыр килдең дөньяга син,

Ничә киттең… Тагын китәчәк!

Җанлы, тере, чая тормыш ләкин

Дәвам итте, дәвам итәчәк!

Син аерган саен якынаябыз,

Кушылабыз тагын, яңадан!

Сиңа нәфрәт безне шулай итә,

Шул нәфрәтләр яшене эзли сине,

Громоотводың кая, кара җан?

Сак-Сок итеп, азмы пар йөрәкне

Тараттың син, җимердең, хаин!

Сак-Сокны ил үзенең җаны белән

Ышыклавын сизмәдең ләкин…

Күпме генә яхшы күренмә син,

Эт сагалый сине капкада.

Күпме генә актан киенмә син,

Ә йөрәгең синең кап-кара.

Тәпиеңә дә хәтта ура, Яго,

Чолгау итеп ап-ак сатинны,

Ә аппагы ләкин халыкларның

Син түгел, ә кара Отелло.

Этләр йолка бостон балагыңны,

Укаларыңа карга тизәкли.

Ә укасыз Сәйдәшләре белән

Халык үзенең түрен бизәкли.

Синең «эш»ең канлы, керле, хаин,

Ә кер уыла, ә кан юыла.

Әнә шулай синең эзең калмый,

Әнә шулай исемең җуела.

Ни бер җыр юк сине юксынучы,

Ни бер көй юк сине сагынган.

Сине сагына бары көрән җәллад,

Кара козгын, ала саескан.

Син җил иктең, җилдән давыл үсте,

Ур инде, ур Син шул давылны!

Громоотводың кайда инде синең,

Яшен эзли шакшы җаныңны.