Читать книгу Каеннар сары иде - Хәсән Туфан - Страница 3

Зирәк илем, кыю, чая илем,

Сиңа бит бер сүзем бар минем, –

Йә үлемемдә шуны, йә теремдә

Искә ал идең:

Һәр эшне мин

Башкардым тик бары

Синең өчен кирәккә күрә.

Кирәк төштә утка-суга кердем

Бата-чума һәм яна-көя.

Йөрәгемне, илем,

Кул кылмаган

Саф рәхмәтең синең иркәли.

Дулкынланып шулай, канатланып

Үтеп барам гомер үтәли.

Һәлакәтләр юлда очрый калса,

Кирәк булса корбан булуым,

Дөнья сиңа әйтә алыр, илем:

– Үзең кебек иде бу улың!

Сиңа, илем, антым бу минем.

Мин тик шуны әйтмәкче идем.