Читать книгу Каеннар сары иде - Хәсән Туфан - Страница 9

Үлем белән байтак тапкыр инде

Күзгә-күз без туры килештек.

Ул ыржаеп карап торды миңа

Читлектәге сыртлан шикелле.

Әллә дөнья шунда, әллә судья

Аерып тора әле гел генә.

Бер килер бит ләкин ул имансыз,

Букет тотып килмәс, билгеле…

Мин якыннан күргәнем бар аны:

Тимер тырнаклары кыналы…

Тәне күм-күк. Сөяк кулларында

Кан таплары аның… Кем каны?

Бәлки, безнең дуслар каныдыр ул –

Хәбәре юк кордашларныкы?

Юри аны безгә китергәндер

Алар киткән эзләр аркылы…

Серле һәлакәтен мәрхүмнәрнең,

Дөньядагы соңгы көннәрен,

Ташсыз каберләре кайдалыгын –

Барсын, барсын ачык белгәнен

Нәрсәседер аның әйтеп тора.

Нәрсәседер, кара йөземе?

Бернинди дә битлек асларына

Яшереп булмый торган күземе? –

Нәрсәседер аның әйтеп тора…

Ул ыржаеп күз төбәгән миңа

«Вәт, бусы да каба…» дигән күк.

Бәбәкләрен миңа терәгән ул.

Ә мин исә «Пока!..» дигән күк,

Бүрегемне артка күтәрәм дә

Китәм иртәгәләр эченә.

Ул ыржаеп борнын төртеп кала

Әле… үземә түгел, эземә…