Читать книгу Каеннар сары иде - Хәсән Туфан - Страница 7

…«Җитәкләп» китерделәр дә

«Сөйләшеп» утырдылар:

«Исәнлек-саулык» сорашып,

Анкета тутырдылар.

Ул «Идел-Урал» турында

Нәрсәдер сөйли, сорый.

Ә минем күңел еракта,

Иректә очып йөри.

«Ничек, – дим, – якын танышлар

Булмасын болар минем?

Идел ул – туган җирем ич!

Ә Урал – торган җирем!

Кем дә кем, әйтик, әгәр дә

Бөтенләй өмми түгел,

Ул «Урал эскизлары»м бит

Аз гына белми түгел.

Уралның, иптәш, ялкынлы

Халыгын сөйде йөрәк.

Бозларын түгел, Иделнең

Кызларын сөйде, димәк…»

Килешле итеп кенә, ул

Өстәлгә ямый-ямый:

«Без сиңа иптәш түгел! – ди, –

Абайлап сөйләш, абый».

Җилкенеп җайлы гына бу,

Килешле генә дулап:

«Без түгел, сиңа иптәш, – ди,–

Тамбов бүресе, дурак!..»

«Әйе, – дим, – иптәш түгел без,

Бусы, – дим, – пожалуй, рас.

Ә дустым урыны турында…

Ул ягың ялгыш бераз.

Дускаем китте бит аннан,

Ул анда кайтмас тагын,

Мәңгегә безнең йөрәктә

Калдырып урманнарын…»

Үз эшен бик тә уңышлы

Үтәгән кеше сыман,

Кулларын уып куя бу,

Мин исә уйга чумам…

«Ә-ә-ә, – ди бу, – Тамбов…

Урманнар… Китүе сезгә анык…

Инде баш тартып карагыз,

Сүзләрең безгә танык…»

Хет үтер, кабул итәлмим

Мин сезнең сүзне бөтен.

Тын Тамбов урманнарыннан

Аеру аны читен:

Ул үзе барган тарафка

Ияреп барды алар,

Мәңгегә безнең халыкның

Күңлендә калды алар.

Такташы белән кулга-кул,

Казанга килде алар.

Такташ юк. – Мәңге халыкның

Күңелендә инде алар.

Мәңгегә китте. Җыр калды.

Тылсымлы безнең нәсел:

Дәверләр үтә, гасырлар, –

Ә усак һаман яшел!

Дәверләр, чорлар үтәләр, –

Ә усак шаулый һаман.

Ил белән бергә баралар

Киләчәк көнгә табан…

Хәтерли минем йөрәгем

Дустымның туган ягын,

Тамбовтан безнең йөрәккә

Күчерелгән урманнарын…

«Ә… ник, – ди, – кәпәч киясең?»

«Минем, – дим, – картус шулай,

Туганнан бирле түгел дә,

Тукайдан бирле бугай…»

«Җитәкләп» китерделәр дә

«Сөйләшеп» утырдылар,

Төрле хәл сорашып, шулай

Анкета тутырдылар…