Читать книгу Каеннар сары иде - Хәсән Туфан - Страница 30

Күкрәп торган язгы чәчү тавышы

Акрын-акрын тынды. Җәй килә.

Кәккүк, тургай, кош-корт авазлары

Хәзер инде ачык ишетелә.

Җәйге эш алдыннан ялга куйдык

Машиналарны без беразга.

Далада җәй гөрли: бәйрәм килде

Тургай, үрдәк, торна, кыр казга.

– Кояш быел нидер мәтәштерә!

Мәтәштерсен. Безнең файдага!

Чалуларны карап кайттым әле,

Печән быел билдән, кайнага! –

Имән кебек таза, сугышларда

Тамгаланып беткән агабыз

Сүзен сабыр гына дәвам итте:

– Планны аны үти алабыз… –

Ул, кемгәдер ишарәләгәндәй,

Көчле кулын күккә күтәрде.

Шунда тынып калдык без барыбыз.

– Ә бу нәрсә әйтер бит әле?! –

Ә без башта аны аңламадык,

Һәм ул кабатлады: «Иншалла,

Бездән генә торса, план – нәрсә?

Һавалар ни әйтер, эш – анда».

Һәм төшендек, кинәт төшендек,

Искә алмаганбыз лабаса.

Яңгыр, һава, үтеп үзәгеңә,

Көнаралаш ява башласа…

– Ничек соң, әй, әле, шайтан алгыр,

Төшмәгән ул безнең хәтергә… –

Җавап эзләп уйга калды шунда

Секретарь да, председатель дә.

– Сугышларда гадлар – тегеләрне

Хәйләләп тә җиңдек анда без,

Һаваны да алдамыйча булмас, –

Хәйләсез ул – дөнья файдасыз.

Картинада теге аю үзенең

Улларына сокланган кебек,

Бер картыбыз йөри, бурычларны

Искә салып, киңәшләр биреп…