Читать книгу Calcio. Historia włoskiego futbolu - John Foot - Страница 12

Genoa Jamesa Richardsona Spensleya nie przestawała dominować na wczesnym etapie włoskiego futbolu, zdobywając tytuł mistrzowski w latach 1899, 1900, 1902, 1903 i 1904. „Doktor” grał na bramce we wszystkich finałach oprócz tego z roku 1899, kiedy to pozwolił stanąć między słupkami jednemu z zaledwie dwóch Włochów, którzy byli w składzie, sam zaś wystąpił na pozycji lewego obrońcy. Spensley, którego nazwisko znalazło się na pierwszym miejscu w pierwszej drużynie rozgrywającej pierwszy oficjalny mecz piłki nożnej we Włoszech, zawiesił korki na kołku w 1906 roku. Zaraz potem został jednym z pierwszych sędziów we włoskiej lidze oraz kluczowym członkiem nowo utworzonej federacji piłkarskiej. Do dziś nie jest jednak jasne, na czym polegała kierownicza rola Spensleya w Genoi. Czy to on decydował o formacji i składzie? Czy był trenerem drużyny? Znalezienie odpowiedzi na te pytania jest prawie niemożliwe. Możemy jednak założyć, że skoro był kapitanem, odgrywał jedną z czołowych ról w drużynie. Niektóre źródła to właśnie jego określają mianem pierwszego trenera w historii Genoi. Szczegół ten jest przykładem tendencji do interpretowania historii futbolu poprzez wtłaczanie go w ramy jego współczesnej wersji. Kiedy w 1914 roku wybuchła pierwsza wojna światowa – choć do Włoch wkroczyła dopiero w maju kolejnego roku – Spensley został zatrudniony w roli lekarza wojskowego. Mówi się, że zmarł w szpitalu w Niemczech z powodu ran poniesionych w trakcie opieki nad wrogim żołnierzem.

Na zdjęciach, jakie pozostały po Jamesie Spensleyu, nosi on białą koszulę (nie koszulkę piłkarską, lecz prawdziwą koszulę) z podwiniętymi rękawami oraz spodenki zakrywające kolana. Nie jest szczególnie wysoki, a jego buty przypominają te do codziennego użytku, nie sportowe. Nie ma na sobie rękawic, nosi za to brodę i pokaźne wąsy. Za jego plecami w bramce brakuje siatki. W tym samym czasie w Anglii gra w piłkę przybrała już oblicze nowoczesnego futbolu. Włochy zdawały się wciąż tkwić w piłkarskim średniowieczu, mimo że właśnie rozpoczynał się XX wiek.