Читать книгу Calcio. Historia włoskiego futbolu - John Foot - Страница 14

Począwszy od 1910 roku reprezentacja Włoch w piłce nożnej zaczęła rozgrywać mecze międzynarodowe. Entuzjazm, jaki towarzyszył jej od samego początku, w znaczny sposób przyczynił się do gwałtownego rozwoju calcio po pierwszej wojnie światowej. W porównaniu z reprezentacjami innych krajów pierwsze włoskie drużyny narodowe były jednak wyjątkowo słabe. Mimo sukcesów odniesionych w pojedynkach z Francją i Belgią Włochy ustępowały takim drużynom, jak Austria czy Węgry. Podczas igrzysk olimpijskich w 1912 roku Włosi przegrali 2:3 z Finlandią i zostali zmiażdżeni 1:5 przez Austrię, pokonując będącą gospodarzem imprezy Szwecję zaledwie 1:0. Trudno było za to porównać siłę kadry Włoch z Anglią, jako że obie drużyny nie zagrały ze sobą meczu aż do 1933 roku. W 1913 roku w ramach zorganizowanego tournée do Włoch zawitał stosunkowo niewielki angielski klub, Reading FC, który dopiero co zakończył rozgrywki Southern League Division One na ósmym miejscu w tabeli¹².

Angielski zespół potrzebował prawie dwóch dni, by dotrzeć do Genui, gdzie wyspiarze pokonali lokalną drużynę 4:2. Dzień później przyszła kolej na Milan: mecz zakończył się wynikiem 5:0 dla Reading, który po 30 minutach gry prowadził już czterema trafieniami. Jedyną drużyną zdolną wygrać z Reading było Casale, mistrz Włoch w kolejnym sezonie, które zwyciężyło z angielskim zespołem 2:1, mecz rozegrano jednak na tak małym boisku, że jego szerokość odpowiadała dzisiejszej szerokości pola karnego. Reading odegrał się za porażkę 15 maja, niszcząc w swoim czwartym z pięciu meczów zaplanowanych we Włoszech drużynę Pro Vercelli – niepokonanego od 18 miesięcy ówczesnego mistrza kraju – aż 6:0. W kolejną niedzielę w Turynie doszło do pojedynku Reading z reprezentacją narodową Włoch. Anglicy wygrali 2:0 na oczach 15 tysięcy widzów. Trzon włoskiej kadry stanowiło wówczas ośmiu piłkarzy Pro Vercelli, nie było więc mowy o przypadkowej grupie kopaczy. Italia potrzebowała czasu, by zacząć odgrywać ważną rolę na arenie światowej, ale niektórzy utalentowani piłkarze zaczęli już pojawiać się w centrum uwagi. Reprezentujący barwy Genoi Attilio Fresia zrobił na działaczach Reading tak duże wrażenie, że przed startem kolejnego sezonu podpisali z nim kontrakt i tym samym sprawili, że został pierwszym Włochem występującym w lidze angielskiej na profesjonalnym poziomie rozgrywek. Transfer nie okazał się jednak sukcesem i Fresia został sprzedany za 10 funtów do Clapham Common, nie rozgrywając ani jednego meczu w podstawowym składzie Reading. Łączne wpływy z tournée angielskiej drużyny po Włoszech wyniosły 18 funtów.

Włoska reprezentacja narodowa przed meczem z Belgią, 21 maja 1922 roku

Fot. Olycom Milan

Pomimo niskiego poziomu technicznego włoska drużyna niemal od samego początku przyciągała tłumy i napędzała powszechne zainteresowanie piłką nożną. Calcio, uważane za sport dla mas, popularność zawdzięcza w znacznej mierze wysiłkom kadry narodowej. Po pierwszej wojnie światowej wprowadzono nowe metody treningowe, dzięki czemu od lat 20. XX wieku Włochy były w stanie rywalizować w najważniejszych światowych imprezach piłkarskich.